Vertaling van de 20 overgeleverde kluchten van de Romeinse letterkundige (250-184 v.Chr.).

Plautus heeft zijn werken waarschijnlijk allemaal geschreven tussen de laatste jaren van de tweede Punische Oorlog en zijn dood. De chronologie van zijn werken is deels onbekend, waardoor ze gewoonlijk in alfabetische volgorde worden gegeven.

Amphitruo: De Amphitruo is genoemd naar een Thebaans veldheer van die naam uit de sagenwereld. Deze moet een veldtocht ondernemen, waardoor hij zijn vrouw moet achterlaten. Jupiter begeeft zich in Amphitruo’s gedaante naar de aarde om haar te bezoeken. Zijn begeleider Mercurius heeft de gedaante van Sosia, een dienaar van Amphitruo, aangenomen. Als de ware Amphitruo en Sosia terugkomen, ontwikkelt zich een spel van vergissingen. Amphitruo is een combinatie van tragedie en komedie.[5]
Asinaria: (Ezelskomedie) Een jonge man bedenkt een plan om zijn geliefde vrij te kopen, met behulp van een slimme slaaf en zijn vader. Dat lukt, maar dan verschijnt er ook nog een rivaal.
Aulularia: De vrek Aulularia heeft een pot met goudstukken gevonden, die hij verstopt. Door de vrees deze kwijt te raken leeft hij voortdurend in angst. Het stuk heeft zijn naam te danken aan een pot (aula, olla).
Bacchides (naar Menander): (De gezusters Bacchis) Twee jongelui vinden hun vaders als mederivalen bij het dingen naar de gunst van de tweelingzusters Bacchis. Dit heeft verschillende verwikkelingen en intriges ten gevolge.
Captivi (naar Diphilus): In de Captivi (‘De krijgsgevangenen’) vernemen wij dat een zekere Hegio zijn beide zoons verloren heeft. Een van hen was lang geleden geroofd door een weggelopen slaaf, die het kind verkocht had; de andere was korte tijd tevoren door bewoners van het gebied Elis gevangengenomen. De vader hoopt deze laatste zoon tegen een andere slaaf te kunnen ruilen. Om deze transactie tot stand te brengen weet hij een aanzienlijk krijgsgevangene met diens slaaf te kopen. De slaaf wordt naar Elis gestuurd om over de uitwisseling te onderhandelen. Er blijkt echter heimelijk een verwisseling met zijn heer Philocrates te hebben plaatsgehad, zodat deze in plaats van zijn slaaf vertrokken is. Alles wendt zich echter ten goede. Phliocrates brengt niet alleen Hegio’s krijgsgevangen zoon, maar ook de vroeger gevluchte slaaf mee, die bekent dat Philodcrates’ slaaf de zoon van Hegio is. Zo heeft Hegio onverwacht zijn beide zoons weer terug. Dit is een stuk zonder vrouwenrollen en overspel. De parasiet Egasilis zorgt als enige voor een humoristisch tegenwicht.
Casina: Een oude man en zijn zoon willen allebei met een dezelfde vrouw, Casina, trouwen, een vondeling die zij in huis hebben. Maar de vader wordt misleid en vindt een man in zijn bed in plaats van Casina. Uiteindelijk komen ze erachter dat Casina eigenlijk een vrij persoon is en mag de zoon met haar trouwen.
Cistellaria (naar Menander): (Het kistje) Een jongeman wil met een meisje trouwen, maar zij is niet van goede afkomst. Zijn vader heeft juist een meisje voor hem uitgezocht, die wel van goede afkomst is. Maar echte liefde overwint alles.
Curculio: (De korenworm) Curcilio is de “parasiet” van een jonge man die verliefd is op een prostituee. Om hem te helpen misleid Curcilio de pooier en een soldaat die haar wilde kopen. Later ontdekken ze dat ze eigenlijk een vrij persoon is en mag daardoor met de jonge man trouwen.
Epidicus: De jonge meester van de slaaf Epidicus wordt verliefd op twee verschillende meisjes, wat veel moeilijkheden veroorzaakt. Maar dan blijkt een van de meisjes zijn zus te zijn, waardoor er maar een overblijft en alles goed komt.
Menaechmi: De twee tweelingbroers Menaechmus worden voortdurend met elkaar verwisseld, waardoor er veel verwarring ontstaat. Later is dit toneelstuk door Shakespeare nagevolgd in zijn Comedy of Errors. Een heel groot deel van dit stuk bestaat uit zang.
Mercator (naar Philemon): (De koopman) Een vader en zijn zoon zijn allebei verliefd op hetzelfde meisje. Dit veroorzaakt een lange strijd waarin de jonge man zijn vader verslaat, en zo het meisje wint.
Miles Gloriosus: (De snoevende kapitein) De Miles gloriosus, een van de beste stukken van Plautus (‘De snoevende kapitein’), is naar een militair genoemd die onophoudelijk bluft en pocht en die bovendien in de mening verkeert dat alle meisjes verliefd op hem zijn. Als hij het meisje van de Athener Pleusicles ontvoerd heeft, neemt deze zijn intrek bij een vriend die toevallig naast het huis woont waar de centurio verblijft, met de bedoeling haar uit de handen van de kapitein te bevrijden. Deze vriend geeft hiertoe een meisje, dat op de hoogte is van het plan, uit voor zijn vrouw. Ze bericht aan de centurio dat ze hem gaarne wil spreken omdat ze hevig verliefd op hem is. Ze zegt dat ze zich reeds heeft laten scheiden. Nu de zaken zo staan, wil de kapitein het ontvoerde meisje graag kwijt en hij geeft het mee aan de vermomde Pleusicles die het uit naam van haar moeder komt halen. Als hij zich daarop naar het huis van zijn bewonderaarster begeeft, wordt hij door de slaven die hem opwachten op een pak slaag onthaald.
Mostellaria (naar Diphilus): In de Mostellaria (‘Het spookhuis’) vernemen wij dat een jongeman van een reis van zijn vader geprofiteerd heeft om de bloemetjes eens buiten te zetten samen met een vriend en een paar meisjes. Als de vader plotseling naar huis terugkeert, is Leiden in last, maar een slaaf weet een oplossing: hij heeft snel het huis gesloten en vertelt dat het verlaten is, omdat het er spookt. Vandaar de naam van het stuk.
Persa: (De pers) Een slaaf is verliefd op een meisje, en samen met een andere slaaf doet hij zich voor als iemand anders. Zo weten ze het meisje te krijgen.
Poenulus: De oude Carthager Hanno vindt zijn geroofde dochters terug, die in handen waren gevallen van een koppelaar. Het stuk bevat regels in het Punisch. Het is van belang voor de kennis van die taal omdat – anders dan in bewaarde inscripties – klinkers zijn genoteerd.
Pseudolus: De slaaf Pseudolus weet op handige wijze de slavenkoopman Ballio om de tuin te leiden om zo het meisje waar zijn meester verliefd op in handen te krijgen.
Rudens:De Rudens (‘Het kabeltouw’) ontleent zijn naam aan het touw waarmee een kistje uit het water gehaald wordt waarin zich herkenningstekenen van de dochter van Daemones bevinden, die op zeer jeugdige leeftijd geroofd en aan een slavenhandelaar verkocht is. Als een zekere Plesippides op haar verliefd geworden is, wil de slavenhandelaar het meisje op een slavenmarkt verkopen. Op weg daarheen lijdt men schipbreuk, waarbij echter zowel het meisje als de slavenhandelaar gered worden. Ze bevinden zich nu toevallig vlak bij het landgoed van Daemones, waar ook Plesippides verblijft, die met opzet tevoren door de slavenhandelaar daarheen gestuurd was. Daemones en Plesippides weten samen het meisje uit de handen van de slavenhandelaar te redden. Daarop volgt ook de episode van de herkenning.
Stichus: Een man heeft twee dochters die getrouwd zijn met twee mannen, die op handelsreis zijn, maar hij wil hen dwingen te scheiden. Dat wordt voorkomen door de terugkomst van de mannen.
Trinummus (naar Philemon): Ook de Trinummus (‘Het driestuiverstuk’) behoort tot de bekendste komedies van Plautus. Charmides vertrouwt, als hij op reis gaat, zijn zoon en dochter, alsmede zijn huis met een daarin verborgen schat, toe aan zijn vriend Callicles. De zoon van Charmides leidt in de tussentijd echter een al te vrolijk leventje en wil tijdens afwezigheid van Callicles het huis van zijn vader uit geldgebrek verkopen. Deze laatste ziet zich nu wel gedwongen zelf het huis te kopen om de schat voor zijn vriend te redden. Als verder de dochter van Charmides ten huwelijk gevraagd wordt, wil Callicles een deel van de verborgen schat afnemen als bruidsschat voor het meisje. Voor de luttele som van drie stuivers huurt hij iemand die zal voorgeven de bruidsschat uit naam van de vader over te brengen. Dan komt plotseling Charmides zelf thuis en na het ontwarren van de nodige knopen komt alles weer in het reine.
Truculentus: (Knorrepot) Phronesium kent veel truckjes, waarmee ze haar drie minnaars vaak gebruikt en om de tuin leidt.