Woorden en stilte wisselen elkaar voortdurend af. Hun waarde en betekenis zijn maatschappelijk en cultureel bepaald. Ze verschillen ook van mens tot mens. Wie wil nadenken, mediteren of tot innerlijke rust komen, zoekt de stilte bewust op. Sommigen beschouwen haar als een vorm van stilzwijgend geluk, terwijl anderen er juist bang voor zijn en zich voluit storten in werk, afleiding of ontspanning. Wel of niet gewenst, stilte heeft altijd het laatste woord.In een wereld waar communicatie norm is, bestaat stilte slechts als onderbreking. Stilte is dan ongewenst en niet het resultaat van een persoonlijk verlangen of individuele keuze. En tegelijk verlangen we soms naar stilte, vertragen, herbronnen, op adem komen. Doorleefde stilte kan wijzen op respect, begrip en aanvaarding. Zoals de woordeloze verstandhouding van geliefden of vrienden die samen kunnen zwijgen. Toch kan stilte evenzeer de uiting zijn van dwang, afwijzing of onverschilligheid. Als anderen je niet willen zien of horen, leidt stilte tot eenzaamheid.David Le Breton (1953) doceert antropologie en sociologie aan de Universiteit van Straatsburg. Hij onderzoekt de wijze waarop we individueel en collectief met het lichaam omgaan en hoe we dit tot uitdrukking brengen. Hij is ook een wereldautoriteit in het onderzoek naar de motieven voor risicogedrag, pijnervaringen en stiltebeleving. Als verwoed wandelaar schreef hij enkele boeiende en persoonlijke essays over wandelen en de behoefte aan rust en verdieping. Van David werd medio 2018 'Ode aan het wandelen', isbn 978 94 92494 03 0, gepubliceerd.