Ruim twintig jaar geleden stierf in een keurige woonwijk in het regenachtige westen van Londen een zwarte vrouw in een goot. Ze werd 'Gekke Annie' genoemd en door haar buren met de nek aangekeken.
De politie registreerde haar dood als verkeersongeluk en beschreef Annie als 'een vrouw die zelfs wanneer ze nuchter was, slechts een geringe grip op de werkelijkheid had'. Haar dood zou weinig opschudding veroorzaakt hebben, ware het niet dat de jonge mevrouw Ranelagh die haar vond schijnbaar tegen beter weten in blijft volhouden dat Annie is vermoord.
Wat ook de waarheid is over Annie - of ze echt zo gek was als haar buren beweerden, of ze inderdaad in een krot woonde zoals de politie zei en katten mishandelde die op sterven na dood in haar huis gevonden werden - er moet in ieder geval iets gebeurd zijn tussen Annie en mevrouw Ranelagh op het moment dat de zwarte vrouw stierf.
Maar waarom is mevrouw Ranelagh er zo van overtuigd dat het moord was, terwijl er geen woord over Annies lippen kwam toen ze stierf? Waarom maakt de hele kwestie haar man zo kwaad dat hij weigert erover te praten? En wat is de reden dat mevrouw Ranelagh twintig jaar na dato nog steeds geobsedeerd op zoek is naar de waarheid omtrent Annies dood?
Minette Walters schreef een tintelende misdaadroman waarmee ze opnieuw bewijst dat ze als geen ander de beweegredenen en zwaktes van mensen kan oproepen.