Lydia Chagoll ging tijdens de tweede wereldoorlog met haar ouders op de vlucht voor de nazi's. Ze kwamen terecht in de toenmalige kolonie "Nederlandsch Indië", in de kampen van de Japanse nazi-gezinde bezetters.

"In 1974 ben ik begonnen met bet schrijven van "Buigen in Jappenkampen herinneringen van een kind dat aan de nazi's ontsnapt maar in Japanse kampen terecht is gekomen." Halverwege hield ik ermee op: het lot van miljoenen kinderen onder bet nazibewind leek mij ontegenzeglijk belangrijker dan het mijne onder de Japanse bezetting. Drie jaar lang heb ik gewerkt aan het maken van de film 'In naam van de Führer' die in 1978 is uitgekomen. Omdat ik graag iets afwerk, heb ik dan toch besloten aan mijn persoonlijke herinneringen verder te schrijven. Helaas, mijn aantekeningen en het grootste gedeelte van het onvoltooide manuscript zijn gestolen. Ik kon opnieuw beginnen. Moet zo een boek eigenlijk verschijnen? Moeten niet, maar als informatie kan het allicht nuttig zijn. Weten dat ook dat heeft bestaan en in zekere delen van de wereld nog altijd bestaat: kinderen achter prikkeldraad, terwijl het leven voor de anderen voortgaat. Misschien had ik al deze bladzijden alleen maar moeten vullen met de twee woorden: bezinning, solidariteit.

In Nederland geboren, woont Lydia sinds haar prille jeugd in Brussel. Ze is een bekende figuur in de ballet- en filmwereld. Met "In naam van de Führer" haalde ze de wereldpers. Ook haar film "Voor de glimlach van een kind", over kindermishandeling, vond veel weerklank. Het script ervan verscheen in boekvorm onder dezelfde titel (Infodok, 1984).