De passagiersvaart op Zuid-Amerika heeft nooit het elan gehad van die op de Noord-Atlantische route naar New York of de vaart op Indië. Daarom is er maar weinig bekend over de route naar Zuid-Amerika. Voor Nederland was het echter een belangrijke handelsweg en het aantal emigranten uit Noord- en Zuid-Europa liep in de miljoenen. Door de geringe aandacht die het reizen per schip naar Zuid-Amerika altijd heeft gehad, zijn de meeste van de incidenten die zich op die route hebben voorgedaan grotendeels - en ten onrechte - vergeten.

De Tubantia uit Amsterdam voer op Zuid-Amerika en is het grootste Nederlandse passagiersschip dat ooit op zee verloren ging. De schok die toen, in 1916, een kleine neutrale natie als Nederland in rep en roer bracht, is nog niet helemaal weggeëbd. Tot op de dag van vandaag zijn de geruchten, mythen en verhalen over de fabuleuze goudschatten aan boord van de Tubantia nog niet verstomd. Maar wat er precies gebeurd is en waar al dat goud is gebleven, is niet bekend.

In 1927 voerde een bijna onbekend Nederlands vrachtschip de grootste redding op zee uit bij een zinkend oud Italiaans passagiersschip. De Alhena redde meer clan 500 mensen van de Principessa Mafalda en werd op slag wereldberoemd. Hoe de reddingsoperatie in zijn werk ging en welke staaltjes van goed zeemanschap door de hele bemanning geleverd werden, is net zo min bekend als wat de redding voor de bemanning uiteindelijk betekende en welke spanningen dat bij hen opriep.

Voor het eerst, na bijna 80 en 70 jaar, worden in dit boek alle details en geheimen rond de ondergang van de Tubantia en de helden van de Alhena beschreven en voorzien van vele onbekende foto's en illustraties.