'Nederland heeft ongeveer anderhalf miljoen mensen die voor een zieke partner, ouder, buur of bekende zorgen, en ik ben er één van.' Aldus Job Cohen, burgemeester van Amsterdam, in zijn voorwoord voor dit boek. Het leeuwendeel van de zorg voor gehandicapten, chronisch zieken en ouderen wordt geleverd door mensen uit de naaste omgeving: gezinsleden, familieleden, vrienden, buren of kennissen. Deze zogenaamde 'mantelzorgers' zijn het fundament van onze gezondheidszorg: zij bieden 80% van alle zorg. Zonder de mantelzorgers zou de zorg voor zieken, ouderen en gehandicapten feitelijk onmogelijk (en onbetaalbaar) zijn. De meeste mantelzorgers vinden dat de zorg voor hun dierbaren vanzelfsprekend is. Die opvatting sluit helemaal aan bij de titel van dit boek Mantelzorg, dat doe je gewoon.... Voor dit boek zijn 17 mantelzorgers geïnterviewd. Uit die gesprekken wordt heel erg duidelijk hoe mantelzorgers leven. Overbelasting blijkt een van de belangrijkste bedreigingen voor de mantelzorger te zijn. Naarmate de zorg langer duurt of intensiever wordt, is er steeds minder tijd voor ontspanning en een eigen leven. Maar even duidelijk blijkt hoeveel plezier en voldoening mantelzorgers hebben in het leven waarin hun dierbare zo'n belangrijke plaats heeft. Deze verhalen van mantelzorgers zijn belangrijk. Het is leerzaam voor lotgenoten en buitenstaanders (vroeg of laat worden we bijna allemaal mantelzorgers). En tussen de bedrijven door wordt de lezer duidelijk dat er meer mogelijkheden zijn dan wellicht eerder gedacht om hulp te krijgen, om de zorg af en toe even uit handen te geven. En alle informatie en steun is natuurlijk welkom. Want zó gewoon is mantelzorg nu beslist ook weer niet.