Vorig jaar werd mijn wereld opgeschrikt door een verschrikkelijke boodschap: ik had borstkanker. Het bericht kwam als een donderslag bij heldere hemel. Nooit gedacht dat dit me zou kunnen overkomen.

De eerste maand na dit bericht stond de wereld op zijn kop. Ik was volledig overstuur net als iedereen in mijn omgeving. De onderzoeken die volgden gaven allemaal slechte uitslagen. Het leek alsof ik in een foute film terecht was gekomen. Wekenlang dacht ik dat het voor mij einde oefening was, dat mijn leven erop zat. Dat voelde verschrikkelijk, want ik was nog helemaal niet klaar met de dingen die ik wilde doen.
En toen ineens kwam er een soort van oerkracht in mij: ik wilde nog niet dood, dus ik moest vechten. En ik heb gevochten, samen met mijn dierbaren. Een dik jaar lang. Het was een heftig jaar, waarin van alles gebeurd is, maar ook een jaar waarin ik van heel veel dingen heb genoten en geleerd. Een bijzonder jaar dus. Zo bijzonder, dat ik het wil delen met mensen die - net als ik - zo'n vreselijke onheilsboodschap krijgen. Ik wil ze vertellen dat er uit verschrikkelijke situaties vaak mooie, bijzondere momenten kunnen ontstaan. Dat je ondanks dat je heel verdrietig bent, ook een heel warm gevoel kunt krijgen van alle liefde die op je pad komt als je jezelf ervoor open stelt. Het lijkt wel of je meer gaat genieten van het leven als het je bijna afgenomen wordt...