De beeldende gedichten in Alle schepen kenteren vertellen het verhaal van een ontmoeting, van een hartstochtelijke liefde en het einde ervan. Meister noemt de bundel in een brief 'zijn kleine roman', waarmee hij aangeeft dat het gaat om een geheel, een compositie waarin het verloop van een liefde wordt geschetst.
Toen het boek in 1970 voor het eerst verscheen, werd het door kenners door kenners onmiddellijk herkend als een meesterwerk waarin elk gedicht de zeggingskracht heeft van de liefde en de diepgang van de dood. De bundel doet bij intimi ook stof opwaaien omdat de bezongen liefde - biografisch opgevat - er een was tussen twee bekende schrijvers.
Midden in de mooie jaren zeventig, toen iedereen voor alles open stond, kwam er een Duitse dichter naar Utrecht die ontheven leek aan hoe het leven zich doorgaans voltrekt. Ernst Meister heette hij, een wereldvreemde zestiger. De prachtige jonge vrouw die hij bij zich had, zorgde ervoor dat het gewone leven zijn beloop kreeg. Ten huize van de dichter Gregor Laschen, die les gaf aan de universiteit, werd er druk gepraat over de poëzie, het leven en de liefde. Een van zijn studenten, Ton Naaijkens, was er bij. Naaijkens, die nu Duits doceert in Utrecht, vertaalde veel Duitstalige poëzie, onder meer de verzamelde gedichten van Paul Celan - en nu, zo'n veertig jaar na dato, de bundel van Meister waar hij het meest door gegrepen werd.