Laat de wereld in onrust en oproer zijn, wij sluiten het straatrumoer, buiten en zijn gelukkig in onze kleine kring. Met die drijfveer kozen dichters in het begin van de negentiende eeuw het huiselijk geluk als onderwerp van hun poëzie. Dichten over alledaagse zaken; voor het eerst was de poëzie te begrijpen, en ging de betekenis ervan niet meer schuil achter onduidelijke mythologische beelden. Nu waren het invoelbare emoties, herkenbare situaties als geboorte, familiefeesten, en de dood van naasten. En met voor die tijd fabelachtige oplagen gingen poëziebundels van de bekendste huiselijke dichter, Hendrik Tollens, van de hand.Men zag deze gedichten ook als uitdrukking van de nationale identiteit: wat de beroemde binnenhuistafereeltjes van zeventiende-eeuwse schilders als Gerard Dou op het doek uitdrukten, dat boden deze tafereeltjes in versvorm. Huiselijkheid was kenmerkend voor het 'nationale karakter' van de Nederlander, en het pas gestichte Koninkrijk accepteerde dankbaar en optimistisch in deze 'nationale' poëzie een bindend element in het nog zeer verdeelde vaderland.Deze bloemlezing voert de lezer aan de hand mee van de wieg, via de hoogtepunten van het mensenleven, naar het graf; in bekende maar meestal onbekende gedichten krijgt de lezer zicht op wat men eens betitelde als 'de typisch Hollandsche smaak'.Ellen Kro1 (1948) is docent letterkunde aan de sectie Nederlands van de Hogeschool Rotterdam & Omstreken. Haar dissertatie, De smaak der natie, beschrijft de waardering van huiselijke poëzie in de periode 1800 tot 1840.