'In 1670 verscheen, anonomiem, Spinoza's Tractatus Theologico-Politicus.
Dit werk werd aanvankelijk vooral bestreden om de vermeende athe?stische strekking ervan. In de volgende eeuwen raakte het in de schaduw van de postuum verschenen Ethica van Spinoza. Ook de meest recente commentaren reduceren het Theologisch-Politiek Tractaat tot een uitwerking op politiek- filosofisch en godsdienstwijsgerig gebied van de metafysica van de ene substantie, deus sive natura, die in de Ethica ontvouwd wordt.

In dit boek wordt daarentegen de zelfstandigheid van het Theologisch-Politiek Tractaat bena drukt. Uit een uitvoerige analyse van de tekst blijkt dat Spinoza hier het metafysisch uitgangspunt verwisselt voor het uitgangspunt van de praktische filosofie: niet het eeuwige gezichtspunt van de mens, die moet handelen in een onvoorspelbare historische situatie, staat centraal. In deze optiek spelen de staat en de godsdienst een belangrijke rol voor het vinden van gemoedsrust. Daarbij houdt Spinoza rekening met de problematiek van de pluriforme samenleving: hij beargumenteert dat de vrijheid van denken en spreken niet alleen geen vijand is van vroomheid en van vrede in de staat, maar zelfs de grondslag ervan vormt.

De auteur is o.a. werkzaam als docente filosofie, was als NWO-onderzoeker verbonden aan de vakgroep praktische filosofie van de Universiteit van Amsterdam. Zij publiceerde artikelen over Spinoza en over enkele van zijn tijdgenoten.'