De geschiedenis van het Duitse Marinekorps gedurende de Eerste Wereldoorlog is opmerkelijk. Het Korps is nooit verslagen en heeft zich bij de terugtocht in 1918 als een geheel teruggetrokken als een eenheid met medeneming van zoveel mogelijk wapens. Het behoorde tot de troepen die toegestaan werd om door Nederlands Noord Limburg naar Duitsland te trekken. Het was gelegerd langs de kust van Vlaanderen, tussen de Nederlands-Belgische grens en de IJzer. Het bestond marine infanterie en marine artillerie eenheden, de artilleristen bemanden de keten van geschutsopstellingen langs de hele door hen bezette kuststrook. Voorts een onderzeeboot- en een torpedoboot flottielje en een marineluchtvaartdienst en genietroepen. Het Korps was het geesteskind van Grossadmiral Alfred Tirpitz (1849-1930) en deze zag het als zijn belangrijkste bijdrage aan zijn land. Het boek behan-delt de periode uitvoerig vanuit de gezichtshoek van de strijdende. De houding van de civiele bevolking en de wisselwerking daarvan met het korps komen niet aan de orde, maar wel wordt er verwezen naar de meest recente literatuur. Het unieke van dit boek is dat voor het eerst in de Nederlandse taal volledig gebruik is gemaakt van de Duitse en Britse militaire geschiedschrijving. De indeling is volgens de drie krijgsmachtonderdelen, de land-, zee- en luchtmacht. Dr. Bas (S.J.) de Groot (1937) publiceerde naast zijn vakgebied de mariene biologie, reeds vele jaren artikelen in maritieme en militair geschiedkundige tijdschriften, waaronder Tijdschrift voor Zeegeschiedenis, Mars et Historia, Militaire Spectator en De Grote Oorlog Kroniek 1914-1918. Ook publiceerde hij verscheidene boeken.