De Hollandse schilderkunst van de Gouden Eeuw is een uitzonderlijk gebeuren in de kunstgeschiedenis geweest, dat blijvende bewondering in de wereld afdwingt, en dat een vrijwel onuitputtelijk terrein is voor wetenschappelijk onderzoek. Juist in de afgelopen decennia zijn er belangwekkende ontdekkingen gedaan en zijn nieuwe feiten aan het licht gekomen, waardoor het algemene inzicht in de zeventiende-eeuwse schilderkunst op enkele punten ingrijpend is gewijzigd. Ook is daarbij van belang de essentiële verandering van de geschiedschrijving als zodanig: in de moderne historische analyse wordt meer dan voorheen gelet op de economische en sociale factoren en op het dagelijkse leven van de onderzochte periode; deze kenmerkende historische nuances zijn van invloed op de beoefening van de hedendaagse kunstgeschiedenis.
Het bock dat Bob Haak schreef over de schilderkunst van de Gouden Eeuw is een moderne en gevarieerde geschiedschrijving, die niet alleen beantwoordt aan de nieuwste wetenschappelijke inzichten, maar die bovendien boeiend is om te lezen voor allen die thuis willen raken in de artistieke produktie van die uiterst interessante periode. Op heldere wijze worden meer dan vierhonderd schilders besproken en van elk van hen wordt representatief werk afgebeeld. In niet minder dan i 117 reproduktics, waarvan 74 in kleur, ontplooit zich voor de lezer de Hollandse samenleving in heel haar verrassende verscheidenheid: de schutters en de regenten, de rijke kooplieden en hun echtgenotes, de eenvoudige burgers op hun paasbest, in hun dagelijkse bezigheden of zich vermakend met sport en spel, de drukte van de handelssteden en de havens en het leven op het boerenland, het spelevaren zowel als de scheepvaart naar verre streken. Door het oog van de schilder ervaart men het landschap in al zijn facetten bij het wisselende Hollandse licht, de schoonheid van de architectuur en ten slotte de stilte van enkele voorwerpen op een tafel of van een vaas met bloemen.
Bob Haak werkte van 1954 tot 1963 in het Rijks- museum. Hij was nauw betrokken bij de organisatie van de grote Rcmbrandt-tentoonstclling in 1956. In 1963 werd hij hoofdconservator van het Amsterdams Historisch Museum. Hij begeleidde de restauratie en inrichting van de nieuwe behuizing van dat museum, die 'n '975 gereed kwam. In datzelfde jaar werd hij directeur van het Amsterdams Historisch Museum. Inmiddels bleef hij actief als auteur op het gebied van de kunstgeschiedenis van de Gouden Eeuw. Als lid van het Rembrandt Research Project is hij betrokken bij een van de boeiendste onderzoekingen op kunsthistorisch gebied.