Jacob Klompstra (60) heeft ADHD. Dat heeft hij al zijn hele leven, maar de diagnose is pas 2,5 jaar geleden (begin 2006) gesteld. Vanaf zijn vroegste jeugd ondervindt hij de gevolgen van het anders zijn en niet weten waarom.
Jacob: “Het is onvoorstelbaar eenzaam om een buitenbeentje te zijn. Mijn hele leven is een zoektocht naar acceptatie, naar een plek waar ik rust vind en rustig kan zijn.”
Het leven van Klompstra staat in het teken van uitproberen, grenzen stellen, overmatig alcoholgebruik en een enorm tekort aan tijd om alles te doen wat hij wil. Dit leidt tot verdrietige ervaringen, maar ook tot vermakelijke situaties. In dit boek vertelt hij over zijn leven, zijn ervaringen en zijn zoektocht naar zichzelf. Het is het verhaal van iemand die niet wist waarom hij altijd zo chaotisch was, die moeite had met plannen en opruimen
en nooit kon stilzitten. Het is het verhaal van iemand met een leven dat in het teken stond van impulsief gedrag, onbegrip en het onvermogen om die situatie te kunnen veranderen. Voordat de diagnose ADHD werd gesteld, rende Jacob achter zichzelf aan.
Hij pleegde roofbouw op zijn lichaam en zijn geest. Zijn omgeving begreep niets van zijn enorme gedrevenheid en tomeloze energie.
Sinds 2006 gebruikt hij medicijnen, waardoor zijn leven wat meer structuur en rust kent.
Jacob Klompstra wilde het verhaal vertellen over zijn leven, zijn ervaringen en de zoektocht naar zichzelf en vroeg auteur Madeleine van de Wouw om het als ghostwriter voor hem op te schrijven. Vele gesprekken later is het eindresultaat het boek ‘Wat is die jongen druk! – Een leven met ADHD’.
Met dit boek wil Klompstra aandacht vragen voor mensen die zelf met ADHD kampen
en voor wie (nog) onvoldoende aandacht is. Het verhaal is niet geschreven vanuit een psychologisch of medisch perspectief, maar vanuit het standpunt van een mens die leeft met ADHD. Voor wie?
Dit boek is bestemd voor iedereen die zich herkent in een leven met ADHD of die een partner of familielid heeft met deze aandoening. Het boek is ook bedoeld voor hulpverleners, huisartsen, onderwijzers en iedereen die (beroepsmatig) te maken heeft of kan krijgen met kinderen én volwassenen die ADHD hebben.
Jacob Klompstra:
“Je kunt wel achterom
blijven kijken, maar de
trein dendert verder.
Zorg dat je hem niet mist.”