Met losbladig persoonlijk woord van Hella S. Haasse bij deze uitgave.
Bijzondere editie verlucht met miniatuurschilderingen uit de 14e en 15e eeuw
27e druk - 1e druk: 1949
Omslag: Les Très Riches Heures, Duc de Berry
Met Verantwoording, Kaart en Stamboom
Deze feesteditie verscheen ter gelegenheid van de negentigste verjaardag van Hella S. Haasse, geïllustreerd met schilderijen en miniaturen uit middeleeuwse handschriften

Karel van Orléans (1394 – 1465) was een Franse prins uit het Huis Valois. Hij was een zoon van Lodewijk I van Orléans, die in 1407 in opdracht van de hertog van Bourgondië was vermoord, en Valentina Visconti. Hij is vooral bekend gebleven als dichter en mecenas, en vanwege zijn 25-jarige gevangenschap in Engeland.
Karel was een van de grote feodale heren van Frankrijk.
Hij trouwde in 1407 met Isabella van Valois, een dochter van koning Karel VI. Zij stierf in 1409 in het kraambed. In 1410 hertrouwde hij met Bonne van Armagnac, dochter van Bernard VII van Armagnac.
Karel was een van de vele Franse edellieden die in 1415 door de Engelsen werden gevangengenomen bij de Slag bij Agincourt, tijdens de Honderdjarige Oorlog. Hij werd gewond naar Engeland vervoerd als gijzelaar en bleef daar 25 jaar. Zijn gevangenschap was niet streng. Hij kon min of meer verder leven zoals hij gewoon was maar hij kon niet via een losgeld worden vrijgekocht, waarschijnlijk omdat hij als lid van de Franse koninklijke familie en mogelijke troonopvolger een grote rol in Frankrijk kon spelen. Een deel van zijn tijd in gevangenschap bracht hij door met zijn broer Jan II van Angoulême, die in 1412 als gijzelaar aan de Engelsen werd meegegeven en uiteindelijk 33 jaar in gevangenschap zou verblijven. In Frankrijk werden zijn belangen tijdens zijn afwezigheid waargenomen door zijn halfbroer Jan, graaf van Dunois, bekend als de Bastaard van Orléans, de onwettige zoon van Lodewijk van Orléans. Karel was gevangene op verschillende kastelen in Engeland en verbleef ook lange tijd in de Tower of London. In juni 1440 werd hij vrijgelaten door koning Hendrik VI van Engeland.
Zijn tweede vrouw Bonne d'Armagnac was tijdens zijn gevangenschap gestorven. Hij trouwde voor de derde maal, met Maria van Kleef, met wie hij meerdere kinderen kreeg waaronder zijn enige zoon Lodewijk. Lang na Karels dood zou zijn zoon als Lodewijk XII koning van Frankrijk worden. Karel erfde van zijn moeder Valentina van Milaan uit het huis Visconti rechten op het hertogdom van Milaan. Deze aanspraken gingen over op Karels zoon Lodewijk en waren de aanleiding voor de Franse veldtochten in Italië in de late 15e eeuw.

Zijn roem als dichter en mecenas heeft de eeuwen wél overleefd. Tijdens zijn gevangenschap schreef hij gedichten in het Frans en het Engels. Hij schreef vooral ballades en liederen, en soms ook allegorieën, die liefde en ridderlijkheid verheerlijkten. In zijn latere gedichten is hij melancholieker en gaat hij in op zijn gevangenschap en de andere tegenslagen. Na zijn terugkeer in Frankrijk schreef hij vooral rondelen en hield hij zich in zijn werk ook bezig met bredere problematiek en het ouder worden. Hij was een gerenommeerd begunstiger van de kunsten, vooral van de dichtkunst en in het bijzonder van de dichter François Villon.

Het leven en het werk van Karel van Orléans heeft andere kunstenaars geïnspireerd. Claude Debussy zette drie van de gedichten van Karel van Orléans op muziek en Henri Matisse maakte er illustraties bij. Hella Haasse schreef een historische roman over het leven Karel van Orléans: Het woud der verwachting. Het leven van Charles van Orléans, vernoemd naar een van de gedichten van Karel van Orléans. Enige van zijn gedichten zijn in het Nederlands vertaald, onder andere door J.H. Leopold en Ernst van Altena.

Hella Haasse (1918 – 2011), auteursnaam Hella S. Haasse, was een Nederlandse schrijfster van romans, essays, toneel en poëzie. Haar bekendste titels zijn de in 1948 als Boekenweekgeschenk verschenen novelle Oeroeg, de historische roman Het woud der verwachting uit 1949 en de Indische roman Heren van de thee uit 1992. In 1983 werd haar de P.C. Hooft-prijs toegekend en in 2004 de Prijs der Nederlandse Letteren. Zij was een van de eerste Nederlandse schrijvers die hun werk in het buitenland actief onder de aandacht brachten en behoort tot de in het buitenland meest gelezen Nederlandse schrijvers. Ze is tot op heden ook de enige auteur die drie keer het Boekenweekgeschenk verzorgde.

Haar eerste historische roman is Het woud der verwachting uit 1949, over de 15e-eeuwse Franse dichter en edelman Charles d'Orléans. Als haar belangrijkste historische romans gelden De scharlaken stad uit 1952, die zich afspeelt in het Rome in de renaissance, eind 15e eeuw en begin 16e eeuw en Een nieuwer testament uit 1966, waarin het Romeinse keizerrijk van de vijfde eeuw het verhaaldecor is. Weer andere werken, zoals De tuinen van Bomarzo, houden het midden tussen roman en essay.

De historische romans die, na een onderbreking, vanaf 1976 weer verschijnen verschillen sterk in opzet van de eerdere. Kenmerkend voor deze latere periode in het oeuvre is de documentaire roman waaraan echte brieven en documenten ten grondslag liggen en de auteur verbindend commentaar levert. De eerste titel van dit type roman is Een gevaarlijke verhouding of Daal-en-Bergse brieven uit 1976, die voortborduurt op de Franse roman Les Liaisons dangereuses (1782) van Pierre Choderlos de Laclos en het tweeluik Mevrouw Bentinck of Onverenigbaarheid van karakter uit 1978 en De groten der aarde of Bentinck tegen Bentinck uit 1981. Met Schaduwbeeld bracht ze de min of meer vergeten baron Joan Derk van der Capellen tot den Pol weer tot leven.
(bron: Wikipedia)

Middeleeuwen - Charles d'Orléans - Frankrijk - Honderdjarige Oorlog - historische roman