In Etniciteit als strategie in Latijns-Amerika en de Caraïben wordt duidelijk gemaakt dat etniciteit geen vaststaand historisch of maatschappelijk gegeven is. Iemand die in El Salvador als Indiaan wordt beschouwd, kan in Guatemala een Mesties worden genoemd. Een blanke uit Bolivia wordt in Argentinië wel denigrerend als cabacita negra (zwartkop) aangeduid. Etniciteit wordt in verschillende contexten anders geïnterpreteerd en gepresenteerd. Het centrale argument van dit boek is dat etniciteit daarbij vaak functioneert als strategie, als een bewuste keuze van groepen om bepaalde maatschappelijke doelen te bereiken. De auteurs, verbonden aan verschillende Nederlandse universitaire instellingen, ontkennen het bestaan van etniciteit als krachtige factor in de moderne samenleving niet, maar relativeren aan de hand van de situatie in Latijns-Amerika en het Caraïbisch gebied het vanzelfsprekende karakter ervan. Zij laten zien dat in de loop van de geschiedenis steeds anders aangekeken werd tegen etnische groepen, onder meer onder invloed van het Europese kolonialisme, het ontstaan van de onafhankelijke natiestaat en de opeenvolgende migratiegolven. Etnische mythevorming verdient een kritische beoordeling, vooral nu traditionele richtinggevende ideeën als klassenstrijd, revolutie of de natie hun betekenis verliezen en etniciteit tot een belangrijk element van sociaal handelen is geworden. Etniciteit als strategie is bestemd voor allen die geïnteresseerd zijn in het vraagstuk van etnische verhoudingen in het algemeen en meer in het bijzonder in de sociale ontwikkeling van Latijns-Amerika en het Caraïbisch gebied.