In Zinnebeelden van de rede geeft tie Zwitserse cultuurhistoricus Jean Starohinski ons een verrassende kijk op een belangrijke periode in de geschiedenis van de Europese cultuur: terwijl in Parijs de revolutie woedde, componeerde Mozart in Wenen Die Zauberflöte en schilderde Goya in Spanje zijn angstaanjagende meesterwerken. In heel Europa gistte het van de vernieuwingen in de architectuur,
de literatuur, de schilder- en beeldhouwkunst, de muziek.
Op knappe wijze legt Jean Starobinski verbanden tussen al deze verschillende kunstvormen. Hij maakt ons deelgenoot van de toenmalige illusies en utopieën, van de onbewuste angsten en het wanhopige verlangen naar een verloren paradijs. Hij behandelt met evenveel gemak de politieke onderlagen in de opera's van Mozart als de sensuele beeldhouwwerken van Antonio Canova en is even goed thuis in de utopische architectuur van Boullée als in de onheilspellende voorstellingswereld van William Blake en Johan Heinrich Füssli.
Jean Starohinski (1920) werkte aanvankelijk als psychiater en doceerde vervolgens Franse literatuurgeschiedenis in de Verenigde Staten. Hij publiceerde een groot aantal werken over Europese cultuur en literatuur, waaronder beroemd geworden boeken over Rousseau en Montaigne. Momenteel is hij hoogleraar ideeëngeschiedenis aan de universiteit van Genève. Zijn werk wordt over de gehele wereld vertaald. Zinnebeelden van de rede is het eerste boek van hem dat in het Nederlands verschijnt