De bloesem van het leven is het resultaat van een zes jaar-lange studie van het werk van Arthur Schopenhauer (1788-1860). Slechts vlak voor zijn dood is men zijn werk ernstig beginnen te bestuderen: de Òkomedie van zijn roemÓ. Lange tijd is het stil geweest rond deze filosoof: Schopenhauers filosofie wordt sinds een aantal jaren echter opnieuw in toenemende mate bestudeerd en besproken. Sinds het verschijnen (in 1997) van de nederlandse vertaling van zijn hoofdwerk, De wereld als wil en voorstelling (1818), is Schopenhauer ook in het Nederlandse taalgebied opnieuw onder de aandacht gekomen. Dit heeft echter niet geleid tot een stortvloed van Nederlandstalige publicaties over zijn werk. Dit boek probeert deze leemte voor een deel op te vullen. Door een heldere en nauwkeurige analyse van de diverse facetten van Schopenhauers filosofie en een confrontatie ervan met het denken van onder meer Burke, Kant, Shaftesbury, Hutcheson en Lyotard wordt gepoogd om Schopenhauers filosofie op een kritische manier door te lichten en de lezer te stimuleren om zelf dieper in het fascinerende oeuvre van deze Duitse filosoof door te dringen. Schopenhauers esthetica en kunstfilosofie staan hierbij centraal. Tegen de klassieke, dialectische interpretatie van Schopenhauers denken, die de esthetica eenvoudig als een voorafschaduwing van de ascese of de mystiek beschouwt, wil De bloesem van het leven aantonen dat Schopenhauers esthetica slechts ten volle tot haar recht komt als ze voor een autonoom bestanddeel van zijn filosofie wordt aangezien.