De man in pak vroeg aan de decaan: `Zitten hier ook Marokkanen op school? De decaan zei dat het reuze meeviel. Totdat Sam het lyceum binnen stapt. Zijn broer zit in de zware criminaliteit, zijn zussen werken achter de kassa en zijn buurtvrienden hangen doelloos op straat. Sam, thuis Samir genoemd, is echter vastbesloten het vwo te gaan doen en zich te storten op zijn liefde voor klassieke pianomuziek. Waar zijn broer die vrachtwagen vol pianos vandaan heeft gehaald, vraagt hij liever niet. Thuis worstelt Sam met zijn analfabete en weinig geïntegreerde ouders, die liever hebben dat hij salam aleikum zegt dan goeiemorgen. Ook op het elitaire lyceum kan hij zich lastig staande houden. Buurthuizen en sterrenrestaurants, moskeeën en jetsetfeestjes laten zich niet combineren. Met een gezonde dosis zelfspot en een vleugje kritiek op de eerstegeneratie-immigranten schetst Bouzamour een treffend elitair schoffie. De buitengewoon vrolijke en speelse schrijfstijl maakt De belofte van Pisa dé schelmenroman van dit jaar. Mano Bouzamour (1991) is geboren in Amsterdam. Als verhalenverteller won Bouzamour in 2010 het Rozentuinfestival. De belofte van Pisa is gebaseerd op zijn eigen leven. 'Mano weet hoe het is om op te groeien bij Marokkaanse ouders in de beruchte Diamantbuurt en kan er fantastisch over vertellen. Toen ik hem ontmoette, dacht ik: als-ie dit op papier krijgt, dan moet iedereen dit lezen. En nu heeft-ie het op papier gekregen.' Joris Luyendijk