'Schooltijd vieren 1e druk is een boek van Th. Kersten uitgegeven bij Uitgeverij Damon B.V.. ISBN 9789055731329

Inleiding
'De school ademt de sfeer van de maatschappij om haar heen. Ze leeft niet op een eiland maar wordt mede door die samenleving gevoed.'' Dat is een opmerking waarmee veel inleidingen op onderwijsdagen beginnen. Vervolgens wordt dit met de volgende statements onderbouwd: ''De school moet dynamisch zijn; de school moet werken aan effici ntie; de school moet zich bedienen van de technologie en de informatica van deze tijd; de school kan gebruik maken van systemen die leerprocessen van leerlingen overzichtelijk in kaart brengen. Dit is weliswaar een vrij eenzijdige citering van wat in het algemeen op onderwijsdagen voor het voetlicht wordt gebracht. Maar kritische kanttekeningen bij het bovenstaande ontbreken veelal. En wie behoedt de school ondertussen voor triviaal trendvolgen, van oppervlakkige modieusheid? De school ademt de sfeer van de maatschappij om haar heen. Als schoolbegeleider voor levensbeschouwing heb ik in de afgelopen jaren weliswaar veelvuldig gebruik kunnen maken van de nieuwe effici ntie van de basisschool. Waarom zou je dat niet doen? Maar er is meer in het onderwijs aan de orde. De school is niet enkel een leertechnisch instituut, maar ook een vormingsinstituut. Zij heeft niet alleen als taak de intellectuele ontwikkeling van het kind te bevorderen. De school heeft vooral ook de ontwikkeling van h l de mens in het oog te houden. In de huidige maatschappij loop je risico's. Snelheid en effici ntie bepalen het ritme van de tijd. Ook de school ontkomt daar niet aan. Daardoor loopt iedereen de kans te gaan versnellen. Het ritme van de samenleving is die van een sneltrein. We lopen het risico aan onszelf en aan de bijzondere betekenis van dingen en gebeurtenissen voorbij te hollen. We lopen het risico veel te doen, maar weinig te verdiepen. Het is om die reden, dat ik de scholen met regelmaat van (te klok heb opgeroepen om het bezinnende element in de school niet uit het oog te verliezen. Een school die zich niet bewust is van haar eigen ademritme, loopt het risico langs belangrijke levenservaringen van kinderen heen te leven. Daarom dient een school steeds naar rustpunten te zoeken. Rust-momenten en stil-staan-bij hebben namelijk pedagogische waarde. Ze zorgen er voor, dat kinderen dichter bij hun eigen ervaringen kunnen komen, dat ze er over communiceren, dat hun ervaringen dus verdiept worden. In afgelopen jaren heb ik met diverse scholen gezocht naar openingen voor meer 'vierende' momenten in het school leven. Vieringen als mogelijkheden voor verdieping. Vieringen als een integraal deel van heel het schoolleven.'