Het gezin Van Noort woonde jarenlang ongestoord en gelukkig onder een zinderende hitte in Pati. De vakanties werden in de heerlijke koelte van de bergen doorgebracht en de dagen waren gevuld met de tropische geluiden en geuren van het koloniale Indië.

In 1941 begon de oorlog tussen de VS en Japan. De vader werd van het gezin gescheiden, ze zouden hem nooit meer terugzien. Moeder Van Noort en haar vijf kinderen werden vervoerd naar Ambarawa kamp zes, waar ze jarenlang onder steeds erbarmelijker wordende omstandigheden verkeerden. Els Plantenga beschrijft, dat ze alles aanvaardde zoals het kwam, omdat iedereen hetzelfde lot beschoren was. ''Je leeft bij het moment. Je gevoelens berg je op.''

Het ergste was nog de Bersiap-tijd in 1945, toen de Indonesiërs streden voor de onafhankelijkheid. Na twee driekwart jaar opsluiting hadden ze hoop op vrede en weerzien. Niet alleen stierven juist nu de meeste mensen, daarnaast moesten de Japanners die hen al die jaren hadden bewaakt, hen nu beschermen tegen de Javanen die het op de Nederlanders hadden gemunt. De toestand was grimmig en chaotisch. Uiteindelijk werden ze opgehaald en vertrokken ze via Ceylon naar het koude Nederland waar ze met hun zessen een nieuw bestaan moesten opbouwen.

Gepeperde toestanden geeft een scherp en authentiek beeld van het leven van een Nederlands gezin in Indië. Els Plantenga vertelt haar verhaal helder, zonder omhaal van woorden en met veelzeggende details. Mensen met dezelfde ervaringen zullen zich in dit boek herkennen en voor anderen geeft het een goed inzicht in een tijd, die voor veel mensen bepalend is geweest voor hun hele leven.