Prachtig verhaal over regenmeisje Luvia
Zon en regen, simultaan.

Ik pakte het boek van haar benen. Terwijl ik er wat in bladerde, viel me iets op. Op diverse bladzijdes waren de letters ingekleurd: de o’s, a’s, e’s, b’s, d’s enzovoorts. Er was een rode, blauwe en groene pen voor gebruikt.



‘Je hebt de letters ingekleurd,’ zei ik. Ze legde haar voeten op de bank tegenover ons. ‘Waarom doe je dat?’ vroeg ik.



‘Omdat ik het fijn vind om mijn benen te strekken.’

‘Nee, ik bedoelde…’

‘Ik weet wat je bedoelde.’

‘En?’

‘Gerard, alsjeblieft!’

Ze zei mijn naam… alsof we elkaar al goed kenden.

Gerard Boudewijns, een brave student van in de twintig, ontmoet de rebelse Luvia van vijftien jaar oud. Niet hij, maar zij neemt het voortouw bij alles wat ze doen. Gerard is onder de indruk van Luvia’s impulsiviteit en bizarre ideeën: hij adoreert de bleke schoonheid, die standaard Turks fruit onder de arm houdt, en laat zich meeslepen in haar wereldje. Braaf is ‘Feelie’, zoals Luvia hem noemt, al snel niet meer te noemen.

Twintig jaar later is Gerard weer teruggekeerd naar zijn brave ‘ik’, maar is dat werkelijk wat hij wil? Zijn schuldgevoel en fantasiewereld, die schuilgaan achter zijn ingestudeerde neutrale gezichtsuitdrukking, zouden wel eens alles met Luvia te maken kunnen hebben…

Zal hij dan altijd blijven rondlopen met het verleden in zijn hoofd?

Luvia is aan wijlen Jan Wolkers opgedragen. Net als Wolkers’ romans is Luvia vlot en intelligent geschreven, zonder verbloemde realiteitsweergaven. Tot het eind blijft de roman boeien en de cliffhanger blijft nog uren later door je hoofd gonzen…

M. van Bergen (1964) maakt als auteur zijn debuut, hoewel hij in vrienden- en kennissenkring reeds over enige bekendheid beschikt. Literatuur is zijn passie en hij heeft al vele kortverhalen geschreven. Als Blimey! is hij op nationaal en internationaal niveau reeds bekend: Van Bergen maakte onder die artiestennaam diverse CD’s en hij trad veel op. Van Bergen studeerde Engelse Taal- en Letterkunde en Toegepaste Taalkunde. Hij is dan ook een taalfreak en dat is in Luvia ook wel te merken. Tussen de meeslepende scènes door stopt hij subtiel de meest prachtige metaforen en woordspelingen. Dat maakt Luvia een boek om steeds weer opnieuw te lezen…