De laatste jaren is er grote belangstelling voor het thema 'organisatiecultuur'. Men wijst op het enorme economische succes van landen als Japan en Zuid-Korea en zoekt daarvoor dan een verklaring in hun zgn. corporate culture, wat we zouden kunnen omschrijven als een sterk ontwikkeld 'wij -gevoel' binnen een bedrijf of organisatie. Het Westerse management zou op dat gebied ernstig feilen vertonen. ver dit onderwerp is inmiddels flink wat literatuur op de markt, die echter vaak ernstige beperkingen te zien geeft. Ten eerste omdat veel studies op dit gebied niet op onderzoek gebaseerd zijn. Maar ook omdat in de meeste publicaties organisatiecultuur als een op zich zelf staande karakteristiek van een organisatie wordt beschouwd. Ten onrechte, want de cultuur van een organisatie is niet los te denken van de samenleving waar die organisatie deel van uitmaakt. satiecultuur vanuit een antropologisch perspectief. Het houdt rekening met het verschil tussen fictie en werkelijkheid, het strategisch gebruik van cultuur, informele netwerken, subculturen en de vervlechting tussen organisatie en omgeving. De auteurs baseren zich op kwalitatief onderzoek dat zij 'in een groot aantal Nederlandse profit- en nonprofit organisaties hebben uitgevoerd en geven praktische adviezen m.b.t. de1 organisatiecultuur'. Duidelijk wordt, dat alleen oog voor de formele kanten van cultuur een negatief effect heeft op het managen van een organisatie.