De ''Voorspellingen van Nostradamus'' werden niet in de jaren 1550 geschreven door de Provençaal Michel Nostredame, maar wel in de periode van 1323 tot 1328 door een cisterciënzer monnik, wiens moedertaal het Picardisch was. De werkelijke auteur was Yves de Lessines, prior van de Cisterciënzer abdij van Cambron, in het Belgische Henegouwen. De teksten tonen de weg naar de schat van de Tempeliers.

Deze verbluffende bewering is de conclusie die Rudy Cambier trok na jarenlang onderzoek en analyse van de teksten van Nostradamus. Cambier besloot dat de taal niet behoorde in de eeuw of de taal van Nostradamus, maar wel in Henegouwen, in de veertiende eeuw. ''Eigenlijk was het zo moeilijk niet'', zegt Rudy Cambier. ''In de drie eerste kwatrijnen wordt de sleutel gegeven. Daarin zegt de schrijver wie hij is, waar hij zich bevindt, welke functie hij bekleedt, voor wie de tekst bestemd is en hoe hij moet gelezen worden.''
Met deze sleutel slaagde hij erin om de profetieën te vertalen. Er was echter geen sprake van toekomstige rampen en ander ontij, zoals zovelen beweerd hebben. Wat zichtbaar werd, was indien mogelijk nog meer verbluffend.
Yves de Lessines had jarenlang gewacht op de komst van ''l'attendu'', de langverwachte. Deze man zou de verborgen schat van de Tempeliers van hem in ontvangst moeten nemen. Maar niemand kwam. Dus besloot de prior de locatie en de aard van de schat op cryptische wijze neer te pennen. 220 Jaar later werd dit document door Nostradamus uit een bibliotheek ontvreemd en later wereldkundig gemaakt als een profetie... eerder dan een erfenis.

Op verbluffende wijze ontraadselt Cambier, een van de weinige letterkundigen met kennis van het Picardisch, de verzen en achterhaalt zo de plaats van de schat van de Tempeliers. Onderzoek heeft sindsdien aangewezen dat er zich op die plek inderdaad bevindt wat de Lessines neerpende: vatten met goud, zilver en documenten.