'Bie pad en weg, Grunneger verhoalen over mínsen en daaier'
Bram Wiekens heeft met 'Bie pad en weg' zijn derde Groningstalige verhalenbundel geschreven. Het zijn kleine dagelijkse zaken, die Bram bij pad en weg tegenkomt, vaak in gezelschap van zijn trouwe Friese stabij Famke, maar soms ook op de fiets op zijn rondreizen door het mooie Groningerland, die het uitgangspunt van zijn verhalen zijn.
Elk nieuw onderwerp begint met een bijzondere gebeurtenis, waar de schrijver even bij stil moet blijven staan.
Het zijn eerlijke, waarheidsgetrouwe bespiegelingen van een Groninger in hart en nieren, die het hart op de tong draagt en op deze manier bij zijn lezers een gevoelige snaar hoopt te raken.
Uit het verhaal 'Krinkiespijers':
''... Op d'Molenstreek kin ik weer gang zetten, as ik aanderkaant sluus drij vraauwlu zitten zai op n bankje. Vrumd, denk ik, doar zitten aans ja aaltied n stok of wat olde kirreltjes op t leugenbankje, mor ik besteed doar verders gain aandacht aan. t Bodschopke in Veendam is n abceetje en mit n floep en n scheet bin ik weer boeten en as ik over t spoor hobbel, zai ik in mien rechterooghouke nog aaltied drij vraauwlu zitten. t Binnen dezulfde drij vraauwen. Ik temporiseer, mor duurf aiglieks ook nait recht te stoppen om d'boudel es goud te bekieken. Dat liekt zo gluurdereg. En ik vroag mie òf of t theekranske nog nait oflopen is ...''