De Canadese schrijver Cornet Lumière werd in Europa geboren en woonde vele jaren in het Verre Oosten. Na zijn vrijlating uit de gevangenkampen aan de Burma-Thailand spoorlijn vertrok hij naar Australië en vandaar naar Schotland, Hawaii en Hollywood. Tegenwoordig reist hij op en neer tussen Canada, Jamaica en de Rivièra.

Hij is werkzaam geweest bij de televisie, waar hij in een serie over het leven onder water regisseerde en acteerde, schreef liedjes, voer op een Chinese jonk en was goudzoeker op verschil-lende continenten.

Bankier of kantoorbediende, planter of professor, ze werden door de Keizer en het wrede groene oerwoud van Burma en Thailand na hun gevangenneming allemaal gedegradeerd tot een in lompen gehuld nummer, tot een skelet waar je even weinig aan had als aan een doosje opgebrande lucifers. Na een paar maanden was er van velen weinig meer over dan een berg aarde en een ruw houten kruis langs de spoorlijn Rangoon-Bangkok.

In dit boek wordt hun verhaal verteld. We volgen hierin de opstandige krijgsgevangene, Erik, die Japans leerde spreken en de woordvoerder werd voor zijn medegevangenen. Door het hele verhaal heen voelt men de spanning en dramatische sfeer, die er alleen door een ooggetuige in gelegd konden worden. Er waren ook blijde momenten, als schril contrast tot de ondraaglijke ontberingen en wreedheden, die de dood van zo'n twintigduizend krijgsgevangenen tot gevolg hadden.

Erik viel ten prooi aan vivisectie, werd bijna aan een bajonet geregen en het scheelde maar een haar of hij was onthoofd. Toch weigerde Erik te sterven of zijn pogingen te staken om zijn eigen lot en dat van vele anderen te verbeteren.