François Rabelais geboren tussen 1483 en 1494; overleden in 1553) was een Franse Renaissance- schrijver, arts, Renaissance-humanist , monnik en Griekse geleerde . Hij is vooral bekend als schrijver van satire , van degrotesk , en van schunnige grappen en liedjes.

François Rabelais
François Rabelais - Portret.jpg
Geboren
tussen 1483 en 1494
Chinon , Touraine , Frankrijk
Ging dood
vóór 14 maart 1553 [1] (tussen 61 en 70 jaar)
Parijs , Frankrijk
Bezigheid
Schrijver, arts, humanist, predikant
Alma mater
Universiteit van Poitiers
Universiteit van Montpellier
Literaire stroming
Renaissance humanisme
Opvallende werken
Gargantua en Pantagruel
Zowel kerkelijk als antiklerikaal , christen en vrijdenker , arts en levensgenieter , de vele facetten van zijn persoonlijkheid lijken soms tegenstrijdig. Gevangen in de religieuze en politieke onrust van de Reformatie , behandelde Rabelais de grote vragen van zijn tijd in zijn romans. Beoordelingen van zijn leven en werk zijn in de loop van de tijd geëvolueerd, afhankelijk van dominante denkparadigma's.

Rabelais bewonderde Erasmus en wordt beschouwd als een christelijk humanist . Hij was kritisch over middeleeuwse scholastiek, hekelde het misbruik van machtige prinsen en pausen en verzette zich tegen hen met Grieks-Romeinse geleerdheid en populaire cultuur. Zijn voorliefde voor populaire satire leidde ertoe dat Johannes Calvijn in 1550 Rabelais aanviel.

Het meest bekend om de eerste twee delen die de kinderjaren van de reuzen Gargantua en Pantagruel in de stijl van bildungsroman vertellen , is het latere werk van Rabelais in het derde boek en het vierde boek een voorbode van de filosofische roman en het parodische epos.

Zijn literaire nalatenschap is zodanig dat het woord Rabelaisiaans iets aanduidt dat wordt "gekenmerkt door grove, robuuste humor, extravagantie van karikaturen of gedurfd naturalisme"