- en enkele hoofdstukken zijn zelfs helemaal nieuw. Onze meest kritische lezers zijn studenten en docenten. Inspelend op hun vraag naar goede didactische toegankelijkheid zijn talrijke - schema's, diagrammen en samenvattende tabellen aan elk hoofdstuk toegevoegd.Als raamwerk bespreekt het eerste hoofdstuk de basisbegrippen, principes en knelpunten van de psychopathologie als wetenschappelijke discipline. De daarop volgende hoofdstukken zijn geordend volgens de belangrijkste categorieën van psychiatrische stoornissen, achtereenvolgens bij volwassenen en bij kinderen en adolescenten. Als eenvormige 'taal' voor indeling en beschrijving van psychiatrische stoornissen hebben de auteurs zich gebaseerd op de vierde editie van de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, de DSM–IV.Elk hoofdstuk is volgens een vast stramien opgebouwd: kenmerken en voorkomen, wetenschappelijke inzichten, behandeling, prognose en literatuur.Kenmerken en voorkomen: Deze paragraaf omvat een beschrijving van de psychische stoornis volgens DSM–IV (met telkens een voorbeeld) en een bespreking van specifieke differentieel–diagnostische problemen. Verder wordt aan de hand van beschikbare epidemiologische gegevens een beeld geschetst van het voorkomen van de stoornis in de algemene bevolking en in de psychiatrische populatie. Wetenschappelijke inzichten: In deze paragraaf worden de verklaringen van elke stoornis besproken zoals die actueel bekend zijn op grond van empirisch materiaal. In plaats van theoretische speculaties wordt gerefereerd aan de belangrijkste studies met betrekking tot biopsychosociale verklaringen of opvattingen. Behandeling: Deze paragraaf blijft beperkt tot specifieke informatie over therapiemogelijkheden voor zover deze gesteund zijn op onderzoeksgegevens. Het gaat om een beknopte vermelding van die therapievormen waarvan enige effectiviteit bij de bedoelde stoornis is aangetoond ('evidence–based'). Prognose: Hier wordt kort besproken wat er bekend is over het verloop van de stoornis en op welke wijze preventie de evolutie van het beeld kan beïnvloeden. Literatuur: Bij elk hoofdstuk hoort een afzonderlijke lijst met de belangrijkste referenties. Aan de auteurs werd gevraagd niet elke uitspraak met een literatuurbron te staven, maar zo veel mogelijk te verwijzen naar gezaghebbende overzichtspublicaties. Dit deel van het handboek bevat dus op gesystematiseerde wijze de 'basisbegrippen' van de psychopathologie, terwijl deel 2 over de 'klinische praktijk' meer concreet ingaat op diagnostiek en behandeling.