Vijftien verhalen nemen de lezer mee naar het verdriet bij een doodgeboorte, een ontslag, een scheiding en naar het afscheid van een geliefde, een auto, een moeder, een broer, een hond en een vriend.\n\n‘Tussen de regels van de al even troostende als confronterende verhalen schuilt een heel overtuigend pleidooi voor het recht op rouwen.’ - Ann Peuteman, journalist bij Knack\n\n‘Wie dit leest,\nhoort meeuwen rauw schreeuwen,\nziet hoe golven van geluk breken,\nruikt de zilte tranen,\nvoelt de zeewind waaien vol van herinneringen.\nWie dit leest,\nis als lezer een zeiler op deze zee.\nWat een toeval dat de (letters van) zee in elke lezer zit.\nWie dit leest,\nkan niet onbewogen blijven en deint mee.’\n- Uus Knops, psychiater en psychotherapeut, auteur over rouw en gemis\n\n‘Greta Vandeborne laat zien dat het doel van rouwverwerking niet de acceptatie van een verlies is, maar eerder het hervormen van onze liefde. De zee is in haar concreetheid en symboliek de plek waar afwezigheid en aanwezigheid samenvallen. Is dat niet wat rouw betekent: hoe houden we de afwezige geliefde aanwezig in het leven?’ - Johan Maes, rouwtherapeut, opleider in rouwtherapie, auteur van diverse boeken over rouw\n\n‘Rouwen stopt niet, het stopt nooit wanneer we het dierbaarste verliezen. Maar de rauwe pijn kan stilaan verzachten wanneer dat dierbare langzaam onder het vel kruipt en één wordt met onszelf. De verhalen van Greta Vandeborne zijn de\nbalsem die dat verzachten kunnen ondersteunen of zelfs bespoedigen.’ - Alain Platel, regisseur bij les ballets C de la B, auteur van Requiem pour L.\n\n\nGreta Vandeborne (1944) is een van de rebellen in de film en het boek Rebels van Ann Peuteman. Als docent Toegepaste\nCommunicatie en international relations officer was ze verbonden aan de Hogeschool Gent. Later werkte ze als secretaris-generaal voor een internationale organisatie van hogescholen en universiteiten. In 2019 schreef ze Negen jaar met ALS, over de mantelzorg voor haar intussen overleden echtgenoot.