‘Op last van de commandeur en schippers van de Hollandse vloot ben ik afgezet op de kust van het eiland Ascension. Ik betreur dit zeer, maar ik hoop dat de Almachtige God mij zal beschermen. Ze lieten me op het strand achter met een vat water, twee emmers, een oude braadpan, etc. ’

Zo luiden de eerste regels van het dagboek van een VOC-dienaar die in 1725 op reis van Batavia naar Nederland wordt achtergelaten op het onbewoonde eiland Ascension, als straf voor een ‘schandelijke misdaad’. Een afschuwelijker ballingsoord kan men zich niet voorstellen: op het vulkanische eiland, gelegen midden in de Atlantische Oceaan, wil niets groeien en water blijkt er nauwelijks te vinden. Vijf maanden lang houdt de VOC-dienaar zijn dagboek bij, waarin hij schrijft over zijn pogingen om te overleven en over zijn vergeefse zoektochten naar water. Verzwakt door zijn ontberingen en door koortsen gekweld, blijven hem zelfs bezoekingen door angstaanjagende geestverschijningen niet bespaard. Een jaar later treffen bemanningsleden van een Engelse Oostindi ëvaarder het anoniem geschreven dagboek in zijn tent aan. De schrijver is spoorloos verdwenen, maar ze nemen het dagboek mee naar Londen, waar het in het Engels wordt vertaald en gepubliceerd.

Kunsthistoricus Michiel Koolbergen, die verbonden was aan de kunstredactie van dagblad Trouw, verdiepte zich in de kwestie van ‘de Hollandse Robinson Crusoë’. Speurwerk in Londen en in het Haagse VOC-archief, alsmede een bezoek aan het eiland Ascension, leverde verrassende resultaten op. Zo krijgt de lezer antwoord op vragen als: Gaat het hier om een waar gebeurd verhaal? Is het dagboek authentiek? En zo ja, wie was deze VOC-dienaar? Een Hollandse Robinson Crusoë onthult als in een detective een ten onrechte vergeten geschiedenis die zeker zijn plaats verdient tussen andere bloedstollende Hollandse zeemansverhalen.

Nieuw boek direct van de uitgeverij.