Wie kan beter vertellen wat vraaggericht werken is, dan de ouders en jongeren die de hulp nodig hebben? In Zo willen wij het staat beschreven waaraan goede hulp volgens hen voldoet, hoe zij willen dat een hulpverlener met hen omgaat en wat zij verwachten van een hulpverlenende organisatie. Ouders en jongeren houden er hun eigen criteria op na, die verrassend concreet, realistisch en bruikbaar zijn.
Het is een boek met veel citaten. Honderden interviews en tientallen onderzoeken waarin de klant zelf aan het woord komt, vormden de basis. Het geeft geen blauwdruk, maar bouwstenen voor een meer vraaggerichte jeugdzorg. Dat kan alleen een jeugdzorg zijn, die ouders en jongeren meer macht, informatie en samenhang biedt.

Fiet van Beek werkte in de jeugdzorg als maatschappelijk werker en journalist. Momenteel werkt zij als onderzoeker en geeft zij leiding aan de afdeling jeugdzorg van bureau WESP.

Ik wou zelf ook mijn mening zeggen, maar nee... dat vonden ze niet belangrijk. Soms mag het wel, maar dan doen ze er niks aan. Bij Jeugdzorg betrekken ze je familie er niet bij. Dat is een nadeel.

Ze hoeven mij niet te vertellen wat ik precies moet doen. Laat ze me de wegenmaar wijzen die ik zou kunnen bewandelen. Dan kom ik er wel.

Ik ben nu bij Jeugdzorg en ik ben er zeer tevreden over. We hebben echt het gevoel dat er naar ons geluisterd wordt. En alles gaat heel snel.

Zonder de vertrouwenspersoon op school had ik het niet gered. Zij was de eerste met wie ik gepraat heb over de ziekte van mijn moeder. Al die vier jaar heeft ze me gesteund.