Peter Dedecker (1983) is burgerlijk ingenieur Computerwetenschappen (UGent) en sinds 2010 Kamerlid voor n-va. In februari 2013 onthulde hij dat de acw-top 800 000 Arco-coöperanten en 11 miljoen belastingbetalers heeft belazerd.
‘Donderdag 14 februari 2013. Samen met Jan Jambon geef ik een persconferentie. Ik kaart er de ongeregeldheden aan binnen de christelijke arbeidersbeweging acw in het Dexia-debacle. Het is een scherpe j’accuse tegen de toplui van een democratische en sociale beweging met duizenden goedmenende vrijwilligers.
Ik maak het proces van de acw-top. Het gaat over schriftvervalsing, fiscale ontwijking, fiscale fraude, misbruik van vennootschapsgoederen, belangenvermenging. En over politieke verantwoordelijkheid.
Gedurende weken zit ik in het oog van de storm. De persconferentie opent voor het acw de doos van Pandora: een explosief mengsel van tegengestelde belangen en mensen die meespelen met de grote jongens uit de haute finance. Het acw is er in volle Dexia/Belfius-crisis in geslaagd miljoenen te cashen uit een bank waar de belastingbetaler voor opdraait. 800 000 Arco-coöperanten dreigen hun geld nooit terug te zien.
Ik krijg honderden verontwaardigde reacties van gedupeerde spaarders. Ook de media laten het acw niet los. Minister Steven Vanackere – vertrouwensman van het acw – neemt ontslag. Het acw spant een proces tegen me aan.
Een jaar later ben ik nog altijd even verontwaardigd. En boos. Op de bonzen van het acw én op de federale regering. Een zuil van zelfbediening is een reconstructie van mijn ervaringen, mijn ‘persoonlijke’ kennismaking met figuren en praktijken uit de bankwereld, en mijn speurtocht door het labyrint dat de christelijke arbeidersbeweging blijkt te zijn.
Belastingbetalers en Arco-coöperanten hebben het recht te weten wat er met hun geld gebeurt, en is gebeurd. Daarom.’
Peter Dedecker
Pelckmans?www.pelckmans.be
Peter Dedecker
EEN ZUIL VAN ZELFBEDIENING ACW, ARCO & DEXIA
Pelckmans
Peter Dedecker
EEN ZUIL
VAN ZELF-
BEDIENING
ACW, ARCO & DEXIA
Pelckmans
‘Het boek van Peter Dedecker vormt,
zelfs voor diegenen met een redelijke tot grote vertrouwdheid met wat zich in dit acw-dossier allemaal afspeelde, een echte schok. Hoe is het mogelijk geweest, zo vraagt de lezer zich pagina na pagina af, dat een historisch zo honorabele en diep in christelijke waarden verankerde organisatie op een dergelijke manier een loopje nam met haar eigen filosofie en uitgangspunten?’
Johan Van Overtveldt
in het woord vooraf