In de laatste anderhalve eeuw hebben zich belangrijke veranderingen op technologisch gebied voorgedaan die een grote, revolutionaire, invloed hebben gehad op het denken van de snijdend specialist, maar ook op die van de patiënt. Voor velen lijken er onbegrensde mogelijkheden te zijn. Dezelfde technologische ontwikkelingen bepalen echter ook de grenzen die er aan het chirurgische handelen gesteld moeten worden, niet in de laatste plaats omdat het menselijk lichaam die grenzen in zichzelf heeft. In de chirurgie is de mens de maat der dingen. Ondanks alle ontwikkelingen, tot telepresentie toe, is het uiteindelijk de mens zelf die het moet ondergaan en niet zelden tekort schiet omdat zijn lichaam lang niet altijd is aangepast aan de mogelijkheden die de moderne geneeskunde biedt.
In dit boek wordt het dagelijkse handelen van de chirurg en zijn technologische omgeving geanalyseerd aan de hand van opvattingen van denkers die zich met de filosofie van de techniek hebben beziggehouden. Verschillende aspecten worden kritisch becommentarieerd, waarbij de auteur normatieve aspecten van de technologische ontwikkelingen niet uit de weg gaat. Chirurg zijn betekent immers niet alleen het uitvoeren van handelingen in de operatiekamer. Wat zijn de grenzen van het menselijk lichaam indien het zich laat onderwerpen aan chirurgisch handelen? Wat zijn de drijfveren van de chirurg in zijn dagelijks werk, waar liggen zijn grenzen?
Het boek is niet alleen uitdagend voor snijdende specialisten, die hun beroep van een originele kant belicht zien, maar evenzeer voor hen die de techniekfilosofie toegesneden willen zien op een specifiek terrein, de chirurgie. Chirurgie is immers een technisch vak, waarin gebruik wordt gemaakt van door anderen ontwikkelde technologie.