In zijn wekelijkse column in NRC Handelsblad gaf Abram de Swaan helder, ironisch en origineel commentaar op het folklorisme en de valse bescheidenheid van Nederlanders tegenover het buitenland, cultureel relativisme en minderhedenbeleid, de vrede in Europa en tal van andere zaken. Maar niet alleen de veranderingen in het maatschappelijke en politieke denken hebben zijn aandacht, ook de nieuwe kwalen van de moderne intellectueel worden met gelaten lachlust ten tonele gevoerd: werkstoornis, seksuele smetvrees en vergeetachtigheid. De Swaans betrokken distantie en speelse ironie spreken liet duidelijkst uit een reeks monologen, getiteld `Tijdsverdriet', waarin hedendaagse personages zeer herkenbare sores over de lezer uitstorten. De tijdgenoegens bestaan voor De Swaan iet de machinaties en roodentiteiten waarmee hij de lezer vermaakt. Uit Het lied van de kosmopoliet blijkt De Swaans visie op de wereld: mensen maken hun moeilijkheden voor zichzelf en met elkaar; het enige dat erop zit is nauwkeurig na te gaan hoe ze dat doen: wie niet beter leven kan, kan tenminste beter weten.
Abram de Swaan (1942) is hoogleraar in de sociologie aan de Universiteit van Amsterdam en decaan van het Postdoctoraal instituut voor de sociologie. Hij was redacteur van Propria Cures, politicoloog,filmmaker, psycho-analytisch psychotherapeut, en is sinds 1969 redacteur van De Gids. Hij publiceerde onder meer in 1983 De mens is de mens een zorg en in 1983 de eerste verzameling columns halverwege de heilstaat. In 1985 verschenen De Olympische hoogte en Kwaliteit is klasse, die beide tot hevige polemiek leidden.