De jaren '60 vormen een cruciale fase in de politieke ontwikkeling van het probleem Brussel. Hertoginnedal (1963) kan als een scharniermoment gekarakteriseerd worden en als resultante van de Vlaamse eisen voor een taalregeling voor Brussel en omgeving.
De taalwetgeving vormde in de daaropvolgende jaren echter een bron van talrijke conflicten. Het Franstalig overwicht in de Brusselse gemeenteraden en besturen resulteerde doorgaans in een minimalistische toepassing van deze wetgeving. Het denken in termen van beschermende taalwetten werd dan ook verruimd met een nieuwe strategie, gericht op de zelfstandige ontplooing van de Nederlandstaligen in de hoofdstad. Hoe de recente taalpolitieke situatie er uitziet en welke de invloed is van de totstandkoming van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest voor de toepassing van de taalwetgeving, vormde het onderwerp van deze studie. Op basis van een uitgebreide literatuurstudie en van omstandig bronnenmateriaal heeft de auteur de huidige taalpolitieke situatie in de 19 Brusselse gemeenten onderzocht. Er werd een status quaestiones opgesteld van de belangrijkste taalconflicten sinds de totstandkoming van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest (1988). Tegelijkertijd werd nagegaan hoe de taalverhoudingen in het Brusselse zijn geëvolueerd en in welke mate de taalwetgeving een rol heeft gespeeld voor de positie van de Nederlandstaligen in de hoofdstad.