Yolande Mukagasana is een Tutsi. April 1994 staat in haar geheugen gegrift. Het is het moment dat duizenden Hutu's in Rwanda begonnen met moorden. Met kapmessen brachten ze iedere Tutsi die ze te pakken konden krijgen om het leven. Yolande wist de machetes op wonderbaarlijke wijze te ontvluchten, maar verloor in die afschuwelijke maand alles wat haar lief was: haar man, kinderen, broers en zussen en vrienden. Eenmaal ontsnapt, vraagt Yolande asiel aan in België, waar ze gaat wonen. Omdat ze als enige van haar familie en vrienden nog in leven is, besluit ze te gaan schrijven: tegen het vergeten, tegen de onverschilligheid en voor al degenen die vermoord zijn. Dit boek is haar verhaal: meeslepend vertelt ze hoe ze de eerste onrustbarende berichten niet kan geloven, hoe buurtbewoners vervolgens de jacht op haar openen en haar gezin ombrengen. Door haar krachtige persoonlijkheid en heel veel geluk weet ze te overleven. Ze is getuige van het moorden en moet omgaan met haar gevoelens van onvoorstelbaar verdriet. Nu het allemaal voorbij is, klaagt Yolande Mukagasana Frankrijk, België en de Verenigde Naties aan omdat ze de genocide lieten plaatsvinden. Ze zoekt de moordenaars van toen persoonlijk op en confronteert hen met de waarheid. De getuigenis van Yolande Mukagasana is van essentieel belang voor de geschiedenis en de waarheid. De stem van Yolande Mukagasana verheft zich om de herinnering levend te houden.