Tekst Klaas Rusticus:
Ik stak mijn hand uit naar een boek over vergelijkende aardrijkskunde en voelde een andere hand. Toen ik opkeek om te zien van wie die hand was zag ik een jongen, kleiner dan ik, zonder baardharen, of iets dat later een baard zou worden, met donkerblond haar, bruine ogen, beige hemd, een korte, bruine ribfluwelen broek en een brutale glimlach om de lippen, een open, vrolijke snoet.

Het begin van de vriendschap tussen twee jongens in het eerste jaar van hun onderwijzersopleiding zet voor beiden meteen de toon. In de tientallen jaren daarna verloren ze elkaar nooit helemaal uit het oog, maar in hun vriendschap bleven ze alleen. Klaas Rusticus en Simen de Jong beschrijven de enerverende periode van het begin in sterk verschillende en persoonlijke herinneringsflarden.
Na vijftig jaar spreken ze af elkaar weer te ontmoeten, om te zien ¿wat er nog over is.¿

Klaas Rusticus behoeft als film- en tv-regisseur nauwelijks introductie. Met dit boek maakt hij zijn debuut als schrijver.

Tekst Simen de Jong
Om zijn lijf hing een hesje van een naargeestige kleur. De bruine stof was gewatteerd en warm vanbinnen, maar de ribbelige buitenkant ruwhaarde als een ragebol. Onder zijn borstelige wenkbrauwen priemden de ogen van Florian Agricola als karbonkels in het rond. Na mijn schuwe oogopslag was het raak. Een kokosnoot die op me viel.
TWEE gaat over een oude vriendschap. Zij vormt een blijvend onderdeel in het bewustzijn van de auteurs. Geheel naar eigen aard doen zij hiervan verslag op weg naar een ontmoeting na vijftig jaar.

Simen de Jong (of: Simen Oetie) publiceerde zowel in het Fries als in het Nederlands en staat bekend om zijn levendige fantasie. Met dit boek begeeft hij zich op het pad van de autofictie.