De vorige eeuw stond in het teken van grote, opzichtige veranderingen als de auto, de trein, het vliegtuig, de radio, de tv, de telefoon en de computer. Vervolgens drongen de digitale ontwikkelingen overal door: op financiële markten, in elke vorm van communicatie, in de commercie, in de zorg, in de politiek, en ga zo maar door. De mediafunctie van ICT kwam centraal te staan. De volgende stap is dat ICT onderhuids gaat. Letterlijk, door de versmelting met nanotechnologie, biotechnologie en intelligentie. Al die zaken zijn namelijk te coderen, te modelleren en te koppelen. Via het web, de mobiele telefoon, GPS en computerspellen komen we gaandeweg terecht in een nieuwe virtu-realiteit, die doordringt tot in de haarvaten van ons doen en laten. Second Life, World of Warcraft, Google Earth, Microsoft Photosynth – samen met sociale netwerken zijn deze de voorlopers van een geïntegreerd virtu-reëel ‘metaversum’, waar wens en werkelijkheid door elkaar lopen. Om ons te plezieren, om onze ervaring te verrijken en om het leven te vergemakkelijken. Dat verandert ons op slag in ‘hyperego’s’: door de hyperlinks van internet worden we ‘hypertargets’ in een ‘hypercompetitieve’ webeconomie. Dat geldt voor individuen, maar ook voor dingen, voor merken en voor organisaties. De digitale personalisering en socialisering is nog maar net begonnen. In deze eenentwintigste eeuw zullen we allemaal verweven raken in ons eigen web: via hardware, software, en via de biochemie, die we voor het gemak ‘wetware’ noemen. Op die manier wordt het leven één groot testlaboratorium voor de verdere ontwikkeling van de mensheid.