Hoewel afkomstig uit een milieu van eenvoudige marktkooplieden heeft Otto Sterkenburg het bijna tot hoogleraar in de germanistiek weten te brengen. Zijn briljante proefschrift behandelde het leven van de Duitse romantische dichter Clemens von Brentano en Sterkenburg werd internationaal erkend als een expert op dit terrein.
Maar er is één duister aspect in het leven van Brentano waar de geleerde altijd behoedzaam omheen is geslopen. Een aspect dat het wezen van de romantiek ten diepste raakt en waarin Otto de zwartste onderstromen van zijn eigen psyche weerspiegeld ziet. Dit inzicht heeft zijn leven bepaald en op de klippen gejaagd. Geen professoraat. En zelfs geen vrouw die zijn leed kan delen.
De puinhopen van zijn leven overziend, besluit Sterkenburg tot een ultieme daad; hij zal zich manmoedig storten in wat hij nooit anders dan als een perversie heeft kunnen zien: de periode die zijn held Brentano aan het ziekbed van een gestigmatiseerde non heeft doorgebracht.
Vanaf dat moment gaan de levens van Brentano en Sterkenburg nog meer gelijkenis met elkaar vertonen dan ze toch al deden. Seksuele verlangens en de behoefte aan existentiële verlossing tezamen vormen de aanzet tot de dramatische ondergang van Sterkenburg. Of is het zijn uiteindelijke, zij het bloedige triomf?
Louis Ferron (1942) publiceerde - behalve poëzie, toneel, verhalen en essays - een groot aantal romans. Voor Karelische nachten ontving hij de AKO Literatuurprijs 1990. Zijn in 1993 verschenen roman De Walsenkoning werd bekroond met de Bordewijkprijs. In 1997 verscheen de roman 'inpest, in 1998 het sluitstuk van zijn Haarlemse trilogie: Viva suburbia.

'Een ongemeen rijk spel tussen taal, idee en werkelijkheid. Kortom: prachtige literatuur.' De Standaard<>/i> over Tinpest
'Het consumeren van deze honderdvijftig pagina's schuim, zuur en gal is een feest.' De Volkskrant over Viva suburbia