In Wrakgenoten brengt Dingeman Kuilman de gedichten samen die in een periode van vijfentwintig jaar ontstonden. Hij observeert met lichte verwondering het onvermijdelijke verval van wat waardevol en dierbaar is. Tegelijkertijd koestert hij de illusie van de liefde en de kunst, dat iets of iemand voor altijd behouden kan blijven. In zijn poëzie streeft Kuilman naar continuïteit. Er zijn verwijzingen naar de christelijke cultuur, naar schilderijen en gedichten, en naar historische gebeurtenissen en personen. Hij schrijft over de Zuidpoolexpeditie van Robert Falcon Scott, de ondergang van de Titanic en de beklimming van de Mount Everest door George Mallory. Zijn jeugd in Amsterdam-Zuid komt naar voren in een tweetal gruwelijke gebeurtenissen. In oktober 1944 vonden op de Apollolaan de represailles plaats voor de moord op de sd'er Herbert Oehlschlägel en in de periode tussen 1969 en 1974 was de buurt in de ban van drie kindermoorden. Vanwege de veelheid van verwijzingen heeft Kuilman zijn poëzie voorzien van 'verklaringen' in de vorm van een korte toelichting of beschouwing. Dingeman Kuilman (1961) werd opgeleid als grafisch vormgever. In 1991 debuteerde hij met de bundel Sabel en Keel. 'Zijn gedichten zijn prachtig, melancholiek zonder sentimenteel te zijn (ik weet haast niets wat moeilijker is dan dat), met vondsten die alleen deze dichter had kunnen bedenken.' Adriaan Jaeggi in De Groene Amsterdammer over Sabel en Keel