Vraag aan iemand wat de belangrijkste sociaal-culturele verandering is in de afgelopen veertig jaar. De kans is groot dat men in één adem noemt: de ontkerkelijking, ontzuiling en secularisatie. In 'Van vaste burch naar open stad' worden vragen gesteld bij dit vanzelfsprekende antwoord. Niet alleen kerk, godsdienst en zuil zijn grondig veranderd, ook vele andere aspecten van het dagelijks leven. Wonen, werken en vrije tijd zien er heel anders uit dan veertig jaar terug. Op al deze terreinen streeft men vandaag naar flexibele arrangementen, naar een aan eigen wensen aangepaste inrichting van het leven. Religiositeit en levensbeschouwing zijn aan deze verandering niet ontkomen. Ook zij zijn steeds meer gaan lijken op een multifunctioneel bouwpakket. Veranderingen in religie en levensbeschouwing en in andere terreinen van het sociale en individuele leven hangen nauw samen en blijken elkaar te beïnvloeden. Religie en God zijn niet meer een vaste burcht, zoals Luther nog dichtte, maar onderdeel geworden van de open, veranderlijke en chaotische stad waarin we leven. Deze correctie op het gangbare beeld voert naar een tweede vraagteken. Is het zo dat religiositeit 'verdampt', zoals verdedigers van de secularisatiethese claimen? In dit boek is een heel ander geluid te horen. Religiositeit heeft nog steeds een functie, zij het niet meer om mensen binnen een zuil te disciplineren. Met name nieuwe vormen van religiositeit stellen mensen in staat bij alle flexibilering en veelheid van levenssferen staande te blijven. Religiositeit nodigt mensen uit een ankerpunt in zichzelf te zoeken. Ook biedt ze velen een kans om zich open te stellen voor wat zich in wonen, werken, vrije tijd, kortom het leven, niet laat arrangeren. Bovendien biedt ze ehtische oriëntatie bij keuzen tussen werken, vrije tijd en zorg.