Een verhaal over verraad en de kracht van de liefde, de diaspora en de terugkeer naar het Beloofde Land. Het is een verhaal dat beurtelings ontroert en vermaakt. Nomi Eve heeft met dit boek een stem gegeven aan hen die zwijgen.
Wat de stilte vertelt kan nog het best worden omschreven als de stamboom van Nomi Eve die niet uit takken, maar uit verhalen bestaat. De joodse schrijfster heeft een zeer oorspronkelijke familiegeschiedenis geschreven die leest als een roman. Het boek vertelt de geschiedenis van haar voorouders, in het bijzonder van de vrouwen onder hen. Zij beschrijft hun liefdesgeschiedenissen in lichtvoetige, sensuele verhalen. Ook over haar vele andere familieleden schrijft zij vol liefde en compassie.
Nomi Eve begint haar verhaal in 1837 met het huwelijk tussen Esther en Yochanan. In hun huis in Jeruzalem zullen vele generaties van de familie geboren worden en opgroeien. Vier maanden na hun huwelijk begint Esther een relatie met de bakker. Deze verhouding zal negen jaar stand houden; negen jaar waarin Yochanan via de voordeur komt en de bakker via de achterdeur. Zo heiligt Esther de joodse spijswetten, de kasjroet.
Ook maken we kennis met Avra, de geboren dievegge die zonder aanziens des geloofs steelt. Of het nu om mannenschoenen bij de moskee gaat of om de zilveren lepel van een rabbijn: niets is voor haar veilig. En we ontmoeten Shimon Sepher, die de pogroms in Rusland ontvlucht en zijn geluk in Palestina komt beproeven met niet meer dan enkele glimmende roebels en een doosje Russische zeep. Maar Palestina, dan nog onder Turks mandaat, zit niet te wachten op een arme Russische sloeber met een paar roebels en een doosje zeep. Natuurlijk leggen alle oorlogen een zware last op de nakomelingen van Esther en Yochanan, niet alleen in Europa, maar ook in Israël.
Wat de stilte vertelt is een verhaal over verraad en de kracht van de liefde, de diaspora en de terugkeer naar het Beloofde Land. Het is een verhaal dat beurtelings ontroert en vermaakt.