Wanneer is een misdaad een misdaad? Als er bloed vloeit? Als het slachtoffer met geweld van het leven is beroofd? In de roman 'Charles, of het verlangen naar onkwetsbaarheid' komt een vrouw om het leven op een aangevroren dijkweggetje, Charles' echtgenote. Charles meent, dat hij het ongeluk had kunnen voorkomen als hij haar 's morgens voor de barre weersomstandigheden even had gewaarschuwd, of, beter nog, als hij de ruitjes van haar Renaultje voordien van ijs had ontdaan, iets wat hij gewoon was te doen. Dat hij die ochtend zijn plicht verzaakte, nee, heel bewust verzuimde, komt hem duur te staan.
Wroeging, spijt en een schrijnend schuldgevoel beheersen vanaf de dag van het ongeval zijn leven. Hij wil boeten voor zijn handelwijze, die hij zelf als misdadig kwalificeert, al bleef een strafrechtelijke vervolging achterwege: aan het autootje was niet geknoeid.

Boete doen door verder te leven, gekweld door het verleden, geplaagd door angstaanvallen, dat moet zijn straf dan maar zijn. Hij zal het ondergaan als een man, een man die nooit buigt voor de grillen van het lot, die zelfs onkwetsbaar meent te zijn. Als hij erover nadenkt, is dat het Leitmotiv van zijn hele leven: onaangeroerd tegenslagen incasseren, verlangens onderdrukken, minachting tonen voor de momenten van hoop. Bijgestaan door kameraad Alcohol - een mens moet wat - probeert Charles de harde kanten van het bestaan het hoofd te bieden. Het zal niet verbazen dat deze foute vriend hem aan de rand van de afgrond brengt.

Charles, of het verlangen naar onkwetsbaarheid is de tweede roman van Sjef van Esch, die bij Elikser verschijnt. Een even schrijnend als fascinerend verhaal over wroeging en wanhoop, over eenzaamheid en zelfkwelling maar ook over een alles overwinnende liefde.