De verhalen over de Griekse koning Odysseus, de 'slimme man', die tien jaar vocht in de oorlog om Troje en daarna tienjaar moest rondzwerven, hebben door de eeuwen heen een groot publiek getrokken vooral dank zij de weergaloze verzen van Homeros.

Ook nu nog, na drieduizend jaar, kan iedereen meeleven met de sluwe, gewiekste, aalgladde, ingenieuze strateeg Odysseus, de man van de vele listen die altijd uitkomst weet, maar die als balling op een afgelegen eiland zeven jaar geduldig en machteloos zit uit te kijken over de lege, onafzienbare zee, de 'oogstloze' zee, ziek van heimwee naar zijn vaderland Ithaka. En iedereen kan meevoelen met de zoon van Odysseus, die in de schaduw van zijn afwezige vader moet opgroeien; met de vrouw van Odysseus, Penelopeia, die haar geliefde niet kan vergeten; met de oude vader van Odysseus, die zichzelf verwaarloost nadat zijn vrouw van verdriet is gestorven; met de arme, simpele soldaat Elpenor, 'niet te best in de oorlog en niet te goed bij zijn hoofd', die van een dak valt en in de onderwereld aan Odysseus vraagt of de roeiriem waarmee hij altijd heeft geroeid op zijn graf gezet kan worden; met de uitgeputte slavin die meel moet malen en in de vroege ochtend haar taak nog altijd niet af heeft; met de 'snelvoetige Achilleus' die in de onderwereld met grote, onzekere stappen wegloopt over de grafleliewei, trots omdat zijn zoon een held wordt genoemd; met de Kykloop, een gruwelijk monster, maar hartverscheurend zielig als hij op de ochtend nadat hij door Odysseus blind is gemaakt tegen zijn ram praat over de bloemenwei en de heldere rivier; met de misdadige vrijers van Penelopeia als ze ellendig sterven in de eetzaal, en met de valse slavinnen die nog een beetje trappelen met hun voeten wanneer ze zijn opgehangen, 'maar niet lang'.

Van dit boek, dat waarschijnlijk rond 75o voor Christus is ontstaan en dat sindsdien een onuitputtelijke bron van inspiratie is geweest voor beeldend kunstenaars, dichters, toneelschrijvers, operacomponisten, heeft de schrijfster Imme Dros een nieuwe, metrische vertaling gemaakt. Nieuw, omdat het Nederlands dat zij Homeros geeft soepel loopt, en helder en hedendaags is. Metrisch, omdat ook de vertaling bestaat uit hexameters, maar zonder dat die zesvoeten bij het lezen aanleiding geven tot een lelijke dreun waaronder woorden en beelden (en lezers) lijden.
Toon minder
Recensie(s)
In de smaakvol uitgegeven 'Perpetua reeks' van vertaalde wereldliteratuur is deze nieuwe vertaling van de 'Odyssee' van Homerus verschenen. Dit eerste Griekse epos vertelt over de omzwervingen van Odysseus na de verovering van Troje tot aan zijn thuiskomst in Ithaca, waar hij zijn plaats op de troon en in het bed van zijn vrouw moet bevechten. De vertaler, die eerder een prijs kreeg voor zijn vertaling van de 'Ilias' (over de strijd om Troje), heeft nu van de 'Odyssee' een fraaie nieuwe vertaling gemaakt. De vertaling in versvorm (jamben) doet niet alleen recht aan de epische tekst van Homerus maar is tegelijk fris en modern. De vele aantekeningen (en het register van plaatsen en namen) verduidelijken moeilijke passages. Met een mooi nawoord van Emilie van Opstall.