Leerkrachten liggen er wakker van: dat zoveel leerlingen niet slagen, spijbelen of zelfs volledig afhaken. Het gaat vaak om kinderen van werklozen of allochtonen. Het niet-slagen wordt dan ook toegeschreven aan hun thuisomgeving: zij zijn echt te zwak voor wiskunde, ze worden thuis niet gestimuleerd, enz... Is het zo eenvoudig?
Dat het Vlaamse onderwijs zwaar tekortschiet inzake gelijke kansen, is geen nieuwe vaststelling. Maar welke mechanismen zijn er verantwoordelijk voor dat de school de reproductie van ongelijkheden naar sociale en etnische afkomst in stand houdt?
Nico Hirtt, Ides Nicaise en Dirk De Zutter proberen, met feiten en cijfers in de hand, enkele structurele en culturele wortels ervan bloot te leggen. Ze wijzen met name op de extreme concurrentie op de scholenmarkt, het overbenadrukken van instrumentele kennis tegenover kritische kennis, het misbruik van het buitengewoon onderwijs als sociale bezemwagen, de té vroege studieoriëntering van leerlingen, het zwakke integratiebeleid t.a.v. migranten...
Maar de auteurs wijzen ook op concrete, haalbare stappen om er iets aan te doen. Ook principes voor de pedagogisch-didactische praktijk op klas- en schoolniveau worden daarbij besproken.
Dit boek is het resultaat van een samenwerking tussen een leerkracht-publicist, een universiteitsprof en een vakbondsverantwoordelijke. Wat mensen met zo'n verschillende achtergrond samenbrengt is hun eensgezinde visie omtrent de contouren van de noodzakelijke veranderingen, hun openheid voor debat en hun wil om te breken met de school van de ongelijkheid.