Het Fonds voor beeldende kunsten, vormgeving en bouwkunst en de Mondriaan Stichting willen met Second Opinion een debat op gang brengen over de betekenis en werking van subsidies voor kunstenaars in samenhang met de financiering en positie van de kunstinstellingen in Nederland. Na een paar decennia subsidiebeleid wordt het tijd de uitgangspunten en de consequenties te heroverwegen en mogelijk te herijken.Hebben de critici van het Nederlandse subsidiesysteem gelijk als ze beweren dat het subsidiebeleid in Nederland eerder middelmatige dan goede kunst bevordert, dat de Nederlandse kunst werkelijke urgentie mist en dat het systeem een enclave in stand houdt die zich buiten de werkelijkheid en het publiek heeft geplaatst? Zijn subsidies te veel op het aanbod (kunstenaarsondersteuning) gericht en bevorderen ze te weinig de vraag (instellingen, publiek)? Kunnen de subsidies, ondanks hun goedbedoelde inzet, uiteindelijk contraproductief zijn?Moet het anders en zo ja, hoe? Deze vraag wordt voorgelegd aan verschillende mensen uit de wereld van de kunst, wetenschap en de markt, onder wie Andras Szanto, Els van der Plas, Riki Simons, Maria Hlavajova, Wim Pijbes, Erik Bos, Jolie van Leeuwen/Marlene Dumas, Sigrid Hemels, Renée Steenbergen, Maria Lind, Willem de Rooij en Charles Esche. Met hun bijdragen wordt gezocht naar een nieuw elan dat de Nederlandse kunst ten goede kan komen.