Ooit werd zij in Muziekkrant OOR genomineerd als tip van het jaar en ooit mocht ze als een van de winnaars van een radioprijs in Paradiso optreden met Doe Maar. Roni Klinkhamer hield het evenwel bij de meer solitaire beeldende kunst, waarvan haar tekstperformances, toen er nog geen poetry slams bestonden, een vanzelfsprekend onderdeel waren. Laat, maar nooit te laat, heeft ze voor wat langere tijd het penseel verruild voor de pen met als resultaat Murphy Slaughter, een lijvige roman.

Vlak voor de solo-tentoonstelling van de veelbelovende kunstenaar Murphy Slaughter, raakt zijn 'piece de résistence', The Leapmap to Freedom, zoek. Hij probeert deze ramp te verdoezelen met allerlei leugentjes om bestwil. Zijn eigen fantasie gaat met hem op de loop en hij neemt ook letterlijk de benen naar de paradijselijk ogende vakantiebestemming Humtytown. Daar ontdekt hij dat er iets aan de hand is met flesjes water, een ontdekking die hem en zijn vrienden noodlottig dreigt te worden.

Vanaf dat moment volgen de hilarische situaties en beklemmende momenten elkaar in een steeds sneller tempo op. In deze cascade van lotsbestemming, noodlottigheid en voorbestemming krijgt de term 'Leapmap to Freedom' wel een heel onheilspellende betekenis.

Roni Klinkhamer levert met Murphy Slaughter een roman af met een volstrekt eigen literair karakter, vermakelijk bij vlagen en een echt kunststukje. Haar taalspel doet denken aan James Joyce en de rafelige manier om met de verschillende talen om te gaan heeft een echo van Andy Warhol.