Dirk Breed (1920-2004)
Een kunstenaar die altijd een nuchtere Westfries is gebleven.Dirk Breed (1920-2004) heeft vooral bekendheid verworven met zijn landschappen die de ruimte en eenzaamheid van de polders weergeven. Zijn hele kunstenaarsleven hebben de Westfriese landschappen hem geïnspireerd en werden die veelvuldig op het linnen vastgelegd. De monumentale Westfriese Omringdijk komt regelmatig in zijn werk terug en zijn hoge Hollandse wolkenluchten zijn vermaard. Hij schilderde in zijn atelier, wat hij zag legde hij vast op foto's of in schetsboeken. Hij noteerde ruimtes, kleur en eigenaardigheden. Hij schilderde geen schaduwen, maar beperkte zich tot de kleurvlakken. Hij suggereerde ruimte met lichte en donkere kleuren, op een expressionistische manier. Blauw en rood waren zijn lievelingskleuren. Hij vertelde: ‘ik gebruik vaak de kleur blauw, daar kun je inkruipen, het wijkt. Als tegenstelling gebruik ik dan ook soms rood dat juist op je afkomt’. Zijn schildertechniek (kleine verftoetsjes laag op laag) stelde hem in staat om een bijna hallucinerend effect te bereiken. Als landschapsschilder past hij in de voortgang van een eeuwenlange grote traditie van Nederlandse landschapskunst. Hij was ook een vernieuwer, niet met schokeffecten maar op een bescheiden manier. Zijn stijl hoort eigenlijk nergens bij, maar heeft wel relatie met de Bergense School en De Ploeg. Zijn werk is naast expressionistisch ook surrealistische en naïef. Zijn kleurgebruik is fenomenaal en zijn stijl daardoor herkenbaar. Polderlandschappen zijn voor Dirk Breed een onuitputtelijke bron geweest voor experimenten en stijlveranderingen. Telkens liet hij zien hoe veel het land rond Kolhorn voor hem betekende. Zijn land van herkomst, het droomparadijs van zijn jeugd, de bron van zijn kunst.