Gedateerd: ‘Amsterdam, 14 Febr ’52’. 272 x 205 mm. Op briefpapier van ‘S. Carmiggelt | 1e Weteringplatsoen 2a part’. Een blad. Recto en verso. Gesigneerd: ‘S Carmiggelt’. 37 regels. Tweemaal gevouwen. Enkele gaatjes.

Uitgebreid antwoord op een schrijven van de van oorsprong Berlijnse kunstenares en boekbandontwerpster, die Carmiggelt had gemeld dat hij Goethe (of Schiller?) in zijn column onjuist had geciteerd. In de eerste helft van deze brief vraagt Carmiggelt mevrouw Horodisch om advies en bekent hij op bibliofiel gebied nogal eens teleurgesteld te zijn geraakt.
‘Welke Amsterdamse boekbinder kan mooi binden zonder daar nu bepaald een vermogen voor te vragen? Alle ervaringen die ik tot nu toe opdeed waren slecht: ze sneden stukken van de marge af waardoor de zetspiegel er helemaal verkeerd op kwam te staan.’
‘Een Duitse dame haalde, ter verbetering, vier regels aan; toen ik rectificeerde baseerde ik me op haar brief, maar zij had die andere fout gemaakt... Wat zal de arme Schiller in zijn graf gewenteld hebben! Enfin, hij ligt nu ten minste weer goed.’
Charmante en vroege brief van ‘Kronkel’.
Alice Garnmann (1905-1984) groeide op in Berlijn, waar zij haar latere echtgenoot, de antiquaar Abraham Horodisch (1898-1987) ontmoette. In 1933 emigreerden zij naar Amsterdam. Vanaf 1943 tot aan haar dood gaf Garnmann haar man voor elke verjaardag een uniek, met de hand gemaakt miniatuurboekje. Simon Carmiggelt (1913-1987) produceerde ruim tienduizend ‘cursiefjes’ en geldt als de meest gelezen columnist van Nederland. In 1954 zou hij, met zijn uitgever Reinold Kuipers, een private press beginnen: De Zondagsdrukkers.