Geschiedenis
Het Wibauthuis was ontworpen door architect Norbert Gawronski en de Dienst Publieke Werken van de Gemeente Amsterdam, om de ambtenaren van de gemeentelijke instanties Bouw- en Woningtoezicht, de Woningdienst en Publieke Werken zelf te huisvesten. Deze zaten tot het gereedkomen van het omvangrijke pand verspreid over vele locaties in de stad.

Het werd in twee fasen in de jaren 1961-1968 gebouwd. Om rap te kunnen bouwen werd voor het overgrote deel gebruikgemaakt van prefabbouw. Geprefabriceerde onderdelen - van puien tot betonplaten - werden elders fabrieksmatig geproduceerd, vervoerd naar de bouwplaats en aldaar op de bouwlocatie in elkaar gezet om uiteindelijk één geheel te worden. Dat heeft tot gevolg gehad dat het Wibauthuis er in zekere zin als een bouwpakket uitzag: verticaliserend sierbeton en steeds herhaalde gevelelementen.

Gebruik
Na decentralisatie in de jaren negentig van de gemeentelijke diensten over de diverse stadsdelen werd het grote gebouw door de gemeente Amsterdam verlaten. De Hogeschool van Amsterdam nam tijdelijk zijn intrek. Naast het eigen gebruik verhuurde men ruimtes in het Wibauthuis aan allerhande (internet)bedrijfjes. Het gebouw voldeed volgens de HvA op de langere duur niet aan de eisen die aan een onderwijsgebouw gesteld worden in de 21e eeuw. In de zomer van 2006 startte dan ook de sloop van het pand met de kleine achtervleugel die dwars op het pand stond; in het najaar van 2007 verdween vervolgens in twee maanden tijd het grote volume - de twee hoofddelen van het gebouw, parallel aan de Wibautstraat.

Esthetiek: mooi of lelijk?