Ik ben radicaal tegen doping. Ik ben gezegend met een lichaam dat sterk genoeg is om zonder te doen. Maar mocht dat niet zo zijn, dan nog zou ik weigeren. Ik laat mijn lijf niet stuk maken door verdacht spul.
Ook in de regenboogtrui bleef Tom Boonen wereldtop. Hij domineerde de Ronde van Qatar, won drie ritten in Parijs-Nice en de Enecotour, veroverde zijn derde E3-Prijs en triomfeerde voor een tweede opeenvolgende keer in de Ronde van Vlaanderen. Aan zegepralen geen gebrek. Maar Tom juichte ook voluit bij de overwinning van een vriend in Milaan-San Remo en zocht niet het minste excuus voor zijn nederlagen in Parijs-Roubaix en het Wereldkampioenschap.
Boonen relativeert vlotter dan zijn voorgangers. Hij maakt daarbij opmerkelijke keuzes: hechte vriendschap staat boven zegedrang, sport is in de eerste plaats een spel en doping kan in geen geval. Boonen is overigens de eerste kampioen van de jongste generatie die het dopingdebat niet schuwt.
Ook de buitenlandse sportpers plaatst de Vlaming aan het hoofd van de nieuwe lichting. De winnaars van 2006 zijn vooral jonge, vermetele ondernemers. Gilbert, Steegmans, Pozzato, Schleck, Cancellara en Valverde zijn zoals Boonen: ze wijzen het saaie, tactische denken af en maken plaats voor improvisatie en aanvalslust. De generatie Boonen heeft vooral een bijzondere missie: het door dopingschandalen geteisterde wielrennen weer geloofwaardig maken.
Michel Wuyts, ooggetuige van het eerste uur, volgt in De generatie Boonen de sportieve stappen van de jongste toppers op de voet en toetst de mogelijkheden van jonge concurrenten aan die van Tom Boonen.
MICHEL WUYTS (1956) is wielerverslaggever voor Sporza (VRT) en auteur van de beststellers Renners van Nu, Het grote Tourquizboek, De nieuwe Flandriens en Het jaar van Tom Boonen.